68 Yılında Ondokuz Yaşındaysan Hep Ondokuz Yaşındasın

“Nedir Bu Bendeki Heyecan, Yerinde Duramama Hali?Evet 1 Mayıs’Ta Gene Taksim’Deyim Ve Hayatım Bir Film Şeridi Gibi Gözlerimin Önünden Akıp Geçiyor.Ve Ben Kendi Kendime Mırıldanıyorum: Kendi Gençliğime İhanet Edemem.Bunca Yıldır Gördüklerime, Duyduklarıma Ve İnandıklarıma İhanet Edemem.Ben Gencecik Bir Devrimciyken, Grevdeki Gamak İşçisi Şerif Aygün Hemen Yanıbaşımda Polis Kurşunuyla Öldü. O Günün Anısına Ve Şerif Aygün’E İhanet Edemem.12 Mart Askeri Darbesi Sonrası Bu Ülkenin En Güzel İnsanları Polis Kurşunuyla, İdam Edilerek Öldürüldü. Onlara Ve Anılarına İhanet Edemem.Ölüm Orucunda Ölen Sevgi Erdoğan’In Ölüme Bir Kala Gözlerinde Gördüğüm Umut Işıltısına İhanet Edemem.Diyarbakır’Da Film Atölyesi Yaptığımda, Gecenin Anlamını ‘Korku’ Olarak Tanımlayan Ve Kurşun Seslerini Duymamak İçin Sürekli Şarkı Söyleyen Öğrencimin O Şarkısına İhanet Edemem.5 Yaşında, Elinde Çiçeklerle Tutuklu Babasını Davutpaşa Kışlası’Nda Görmeye Giden, Kızıma İhanet Edemem. Yıllardır Kayıp Çocuklarını Bekleyen Cumartesi Anneleri’Ne, Berfo Ana’Ya İhanet Edemem.Bu Ülkenin Dağlarına, Denizlerine, Ovalarına, Akarsularına İhanet Edemem. Bu Kitap Yaşadıklarıma Ortaklık Eden Tüm Dostlarıma, Kardeşlerime Adanmıştır.”