7 Gece 7 Masal

Terzi, Hint Diyarı’Na Girdiğinde Gözlerine İnanamıyordu. Çünkü Ülkenin Her Tarafı Bembeyazdı. Nereye Dönse Her Yerde Bembeyaz Yasemin Çiçekleri Vardı. Terzi, Yoldan Geçen Birine: - Ben Uzak Diyarlardan Geliyorum Ve Buraların Yabancısıyım; Neden Her Yer Bembeyaz? - Yakında Kralımız Evlenecek. Evleneceği Kızın İsmi Yasemin Olduğu İçin Ülkenin Her Yerine Beyaz Yasemin Çiçekleri Ektirdi Kralımız. Terzi, Bunu Duyunca Bir Anda Kalbi Hızlı Hızlı Çarpmaya Başlamış, Yüzü Kızarmış, Elleri Terlemişti. Kalbinde Anlam Veremediği Bir Şeyler Oluyordu. Sanki İçinde Kelebekler Uçuşuyor, Gönlündeki Kurumuş Ağaçlar Yeşillenip Çiçek Açıyordu. O İsmi Duyduktan Sonra Başka Hiçbir Şey Düşünemez Olmuştu Terzi. İçi İçine Sığmıyor; Dağlara, Taşlara, Gökyüzüne, Bulutlara, Denizlere, Irmaklara “Yasemin!” Diye Haykırmak İstiyordu. Böyle Bir Şey Olabilir Miydi? İnsan Hiç Görmediği, Yalnızca İsmini Duyduğu Birine Âşık Olabilir Miydi? Bir Zamanlar Etrafında Onlarca Güzel Kız Olmasına Rağmen Hiçbirine Bakmayan Terzi, Şimdi Sadece Duyduğu Bir İsme Âşık Mı Olmuştu Yoksa? Aklına Ne Aradığı İpek Geliyordu Ne De Padişah’In Boynunu Vuracağı. Varsa Da Yoksa Da Yasemin... Günlerce Yemeden İçmeden Kesilen Terzi, Saraya Nasıl Gireceğini, Yasemin’İ Nasıl Göreceğini Kara Kara Düşünüp Avare Avare Dolaşırken, Uzaktan Kral’In Tellallarından Birinin Sesi Duyuldu. - Duyduk Duymadık Demeyin! Ülkede Ne Kadar Terzi Varsa, Kralımız Bu Akşam Sarayına Çağırıyor. Akşam Düzenlenecek Olan Dikiş Yarışmasını İçlerinden Hangisi Kazanırsa, Yasemin Sultan’A Düğün Elbisesini O Dikecek. Ayrıca Kralımız Kendisine On Kese Altın Verecek Ve Bir Dileğini Yerine Getirecek! Duyduk Duymadık Demeyin...