Ada Konuşmaları

Londra Halkevi O Yıllarda 6 Bine Yakın Üyesiyle Avrupa’Nın En Büyük Göçmen Örgütüydü. Halkevinin Onlarca Gönüllüsü Bu Çaresiz İnsanları, Bulunabilen Evlere Yerleştirmeye, İltica Başvurularını Yapmaya, Çocuklar İçin Okul Ayarlamaya, Hasta Olanları Doktora Götürmeye Yollar Bulmak İçin Koşturup Duruyorlardı. Bu “Koşturup Duranlar Da” O Günlerin Zorlu Koşullarında Ya Türkiye’Den Sürgün Edilmiş Ya Da Kendini Sürgün Etmiş, Şu Ya Da Bu Düzeyde İngilizce Bilen Aydın İnsanlardı. Bu Kesimin De Ciddi Sorunları Vardı Ama Öncelik, Halkımızındı. “Edward Said, “Entelektüel” Kitabında Sürgünü Şöyle Anlatıyor; “Yabancı Olarak Entelektüelin İzlediği Mecrayı Belirleyen Kalıbı En İyi Anlatan Şey Sürgünlüktür. Yani Asla Uyumlu Olmama, Kendini Her Zaman, Deyim Yerindeyse, ‘Yerlilerin’ İşgal Ettiği Aşina Muhabbet Dünyasının Dışında Hissetme Durumu… Geçmişte Kalmış Ve Herhalde Daha İstikrarlı Nitelik Arz Eden Evde Olma Durumuna Geri Dönemez, Maalesef Yeni Evine De Asla Varamaz. Yeni Evinizle Ya Da Durumunuzla Asla Özdeşleşemezsiniz.” ( E. Said, Entelektüel, Ayrıntı Yay. 63.S) Yıllar Sonra Bile Sevgili Edward Said’İn, Sürgünlüğü Ne Kadar İçten Hissettiğini Ve Ne Kadar Doğru Tanımladığını Daha İyi Anlıyorum. Bir Kez Göçmenliğe -Uzun Ya Da Kısa Sürelerde- Bulaştıktan Sonra Ne Kalanlarımız Kendini Evde Hissetti Ne De Dönenlerimiz.”