Ahlak ve Devlet

Platon Ve Aristoteles’İn, Toplumdaki Tüm Bireylerin Kendi Alanında Yetkinleşmesi, Kendi İşini Yapması, Birbirlerinin Uzmanlık Alanlarının Sınırlarına Bağlı Kalması Ve Erdemli Olması Durumunda O Toplumda Refah Ve Huzurun Artacağı Yönündeki Argüman Bu Tezin Merkezinde Durmaktadır. Buna Eşlik Eden Ve Tez Boyunca Savunulan Bir Diğer İddia Bizzat Yönetici Erkin De Kendi Alanında Yetkinleşmiş Olması, Diğer Uzmanlık Alanlarına Gereken Saygıyı Göstermesi Ve Toplumdan Beklediği Erdemli Davranış Biçimlerini Kendisinin Sergilemesi Gerektiğidir. Dolayısıyla Burada Söz Konusu Olan Ve Birbirine Koşut Olarak İlerleyen Üç Boyut Söz Konusudur: Bireysel Ahlak, Toplumsal Ahlak Ve Devlet Ahlakı. Bu Üç Boyutun Platon Ve Aristoteles Düşüncelerinde Bütünüyle Açıldığına Şahit Oluyoruz. Bu Türden Bir Tanıklık Bizi Ahlak Ve Siyaset Felsefelerini Karşılaştırmalı Olarak İncelemeye Yönlendirdi. Bu İncelemenin Arka Planında İki Peşin Kabul Bulunmaktadır. Öncelikle Söz Konusu Felsefelerin Tarihsel Şartlara Karşılık Olarak İnşa Edildiğinin Farkındayız. Bu Farkındalıktan Ötürü Tez Boyunca Tarihsel Bir Takım Referanslar Bizim Açımızdan Kaçınılmaz Oldu. Diğer Taraftan Varsaydık Ki, Bu İki Filozofun Karşılıklı Bir İlişki İçinde İfade Ettiği Ahlak Ve Devlet Felsefeleri Şayet Modern Toplumlarda Da Etkileri Olmaya Devam Etseydi Ahlakın Yukarıda Zikrettiğimiz Üç Şubesinde (Bireysel, Toplumsal Ve Siyasi Ahlak) Söz Konusu Yozlaşma Bu Düzeyde Olmayabilirdi. Bu İki Peşin Kabul Doğrultusunda Platon Ve Aristoteles’İn Ahlak Ve Devlet Felsefelerinde Şu Konulara Özellikle Eğildik. Devlet Ve Ahlakın Amacı, İşlevleri, Devletin Doğası Ve Yasaları Ve İnsanın Mahiyeti Ve Erdemleri. Bunu Yaparken Sistem Felsefesinin Bu İki Büyük İsminin Ayrıldığı Ve Birleştiği Hususları Gözden Kaçırmamaya Özen Gösterdik.