Akışkan Modernite

“‘Modern Olmak’ Demek, Modernize Etmek Demektir – Takıntılı, Saplantılı Bir Şekilde Modernize Etmek; Kimlik Bütünlüğünü Korumak Bir Yana, Sadece ‘Olmak’ Değil, Tamam Olmaktan Kaçarak, Hep Tanımsız Kalarak, Sonsuza Dek ‘Oluş’ İçinde Bulunmak. Bir Yapının Son Kullanma Tarihi Geçip Artık İşe Yaramaz İlan Edildiğinde Yerine Yeni Bir Yapının Konması, Bir Sonraki Gerekliliğe Kadar İşe Yarayacak Geçici Bir Çözümden Başka Bir Şey Değildir. Her Zaman Bir Şeyin ‘Post-’U Olmak, Modernitenin Ayrılmaz Bir Parçasıdır. Zaman Geçtikçe Modernite De, Efsanevi Proteus Gibi Şekil Değiştirir... Bir Süre Önce Adına (Yanlış Bir Şekilde) Postmodernizm Denilen Ve Benim Daha Yerinde Bir İfadeyle ‘Akışkan Modernite’ Demeyi Tercih Ettiğim Olgu, Değişmeyen Tek Şeyin Değişim, Kesin Olan Tek Şeyin İse Belirsizlik Olduğunun Gittikçe Kesinleşen Kanıtıdır. Yüz Yıl Önce ‘Modern Olmak’ Demek, Mümkün Olan ‘En Üst Mükemmellik Aşaması’Na Ulaşmaya Çalışmak Demekti – Şimdi İse Sonu Gelmeyen Bir Gelişme Süreci, Ulaşılabilecek Bir Nihai Amacın Ve Böyle Bir İsteğin Olmaması Demek.” Bauman, Akışkan Modernite’De Donanım Odaklı “Ağır” Ve “Katı” Moderniteden Yazılım Tabanlı “Hafif” Ve “Akışkan” Moderniteye Nasıl Geçtiğimizi İnceliyor. Bu Geçişin İnsanlık Durumunun Tüm Yönlerine Derin Bir Değişiklik Getirdiğini Ortaya Koyan Bauman, Müşterek İnsan Yaşamına Anlam Katmaya Yarayan Beş Temel Kavramın –Özgürleşme, Bireysellik, Zaman/Mekân, Emek Ve Cemaat– Birbirini İzleyen Cisimleşmelerinin Ve Anlam Değişikliklerinin İzini Sürmekle Kalmıyor, Aynı Zamanda Değişen Sosyal Ve Politik Yaşam Koşullarının Parlak Bir Analizini De Sunuyor.