Antik Köylerde Yaşam

Manisa İlinin Sardis Antik Kentini De İçine Alan Ovalık Alanı Geçip Doğuya İlerlediğimizde Antikçağ’Da Katakekaumene Olarak Adlandırılan “Yanık Ülke”Ye Ulaşırız. Burada Sardis’Le Boy Ölçüşebilecek Büyük Şehirler Yoktur. En Büyük Kentlerinin Bile “Kasaba İrisi” Olarak Tanımlanabileceği Bölgede, Çok Sayıda Köy Yerleşimi Vardır. Bu Ücra Dağ Köylerinde Yaşayan, Yaşamını Çiftçilik, Çobanlık Ya Da Dokumacılık Yaparak Geçiren İnsanlar, Üzerinde Bütün Akrabalarının Adlarının Uzun Uzun Sıralandığı Mezar Taşlarıyla Gömülür. Büyük Hanelerde, Birbirine Sıkı Sıkıya Bağlı Aileler İçinde Yaşayan Bu Köylüler, İs Birinci Yüzyılda Birdenbire Bize Günahlarını Anlatmaya Başlar. Tanrılarına Adadıkları Kabartmalı Stellerin Üzerindeki Hikâyeleriyle Birden Karşı Karşıya Kalıveririz. İki Bin Yıl Öncesinin Manisalı Köylüleri Bizimle Doğrudan Konuşmakta, Üstelik Bize En Mahrem Aile Sırlarını Anlatmaktadır. Bu, Antikçağ’Da Başka Hiçbir Yerde Ve Zamanda Karşılaşmadığımız, Hayret Ve Heyecan Verici Bir Durum. Tam Da Bu Yüzden, Bu Yazıtlar, On Dokuzuncu Yüzyılın Sonlarından Başlayarak Epigraf Ve Tarihçilerin “İştahını Kabartarak” Çok Sayıda Çalışmaya Konu Olmuştur. Sayısı Neredeyse İki Yüze Yaklaşan Bu Adaklarda, İnsanların Hem Birbirleriyle Hem Tanrılarıyla İlişkilerine Dair Onlarca Öykü Gizlidir.