Arabesk Rapsodi

‘Ben Hep Yenilmeye Mahkum Muyum? Ben Hep Ezilmeye Mecbur Muyum?’ Müslüm Gürses; Ne İçinde Ne De Dışında, Tam Da Hayatın Kıyısında Bir Yerde Duruyor, Okuduğu Şarkıyla Beni Her Defasında Kendimden Alıp Götürüyordu. Çünkü Tüm Janjanlı Hayatıma Rağmen Derin Bir Arabeskti Yaşadıklarım! Numan Erves Susturulmuş Vicdanların, Kadere Hükmüyle Başlamıştı Her Şey. Kazanan İle Kaybedenin Aynı İpte Oynadığı Aşkların Gözyaşına Dönüştüğü, Suçun İntikam İle Harmanlandığı Bu Topraklara Dairdi Tüm Olan Antalya’Da Başlayan, Aydın’Da Devam Eden Ve İstanbul’Da Son Bulan Bazı Hikayeler Vardır Ki, Finallerinde Veya Dönüm Noktası Olarak Adlandırabileceğimiz Kısımlarında Okuyucusunu Hayrete Düşürür. Hep Beklemediğiniz Bir Şeyler Olur. Hatta Hikaye Takipçisini Boşluğa Atıp Yapayalnız Bırakır. Aynen Arabesk Rapsodi’De Olduğu Gibi. İnsanın Bencilliğini, Acımasızlığını, Öfkesini, Çaresizliğini Okurken; Soluk Soluğa Bir Gerilim, Benzersiz Bir Final Sizi Bekliyor. Yaşamak Mı, Ne İçin? Kader Mi? Bilmiyorum… Bu Nasıl Bir Cezaydı? Neydi Benim Günahım, Neydi Bizim Günahımız? Kalbimi Söküp Gözlerimin Önünde Çiğneseler Bu Kadar Canım Yanmazdı.