Aristotelesin Demokrasi Anlayışında Kamusal İyinin Belirlenmesi

Bugün Modern Siyasette Kolektif Çikarlarla Bireysel Çikarlarin Nasil Uzlastirilacagina İliskin Soru Önemli Bir Yer Tutmaktadir. “Halkin Egemen Oldugu” Düsünülen Demokrasinin Kamusal İyiyi Saglayacagi Konusundaki İddialar Da Tümüyle Gerçegi Yansitmamaktadir. Çünkü Bu Rejimin, En Son Asamada, Kamu Yararini Tahrip Edecek Sekilde Bireysel Çikarlari Toplumun Çikarlarinin Önüne Geçirme İhtimali Vardir. Hem Günümüzde, Hem De Demokrasinin Olanaklarini Ve Yetersizliklerini Kendi Döneminde Gerek Problematik, Gerek Tarihsel Olarak Çok İyi Analiz Ederek Ortaya Koyan Aristoteles İçin Demokrasi Rejimi En Çok Erdemli Olmasi Beklenen Rejimdir. Aristoteles’E Göre, Sitenin Ortak İyiligi Söz Konusu Oldugunda Hem Yurttaslarin, Hem De Yöneticilerin Bu Erdemleri Özümsemesi İçin Egitilmesi Gerekir. Ancak Yoksul, Cahil Ve Dezavantajlilarin Yönetimi Olan, Görevleri Toplumun Bütününün İhtiyaçlarini Karsilamak İçin Hizmet Etmek Olan Gerçek Halk Önderleri Yerine Halk Avcilari Demagoglarin Ortaya Çikmasina Zemin Hazirlayan Demokrasi; Kamusal İyiyi, Ortak İyiligi Saglamaktan Uzaktir. Bencil Çikarlarin Toplum Çikarlarinin Önüne Geçtigi, Yurttaslarin Çikar Pesine Düstügü Ve Halki Etkilemek İçin Her Seyi Yapan Halk Avcilarinin Bulundugu Bir Rejimde Kamusal İyiden Söz Edilemez. O Hâlde İdeal Bir Yönetimde Toplumun Tümünün İyiligi Ve Mutlulugu İçin Yurttaslar Yasalara Uymali, Devlet Yönetimi De Egitimli İnsanlara Birakilmalidir. İste O Zaman Plâton’Un Deyisiyle, “Hükümdarlar Filozof, Filozoflar Hükümdar Olsaydi, Kentlerin Yüzü İsirdi.”