Arzu ve Ölüm

Bu Kitapta, Hegel, Heidegger Ve Deleuze Felsefesinde ‘Arzu’ Ve ‘Ölüm’Ün Tuttuğu Yer, Filozofların Temel Metinleri Üzerinden Ele Alınmaktadır. Heidegger’İn Ölüm İzahında Deneyim, Eksiklik Ve Melankoli Bağlantısı Sorgulanmakta; Hegel’İn Tinin Fenomenolojisi’Nden Hareketle Ele Alınan Ölüm İzahı, Yas, Bilincin Gelişimi Ve Olumsuzlama Arasındaki Bağıntı İncelenmektedir. Deleuze’Ün ‘Üretkenlik Olarak Arzu’ İzahı Ve Freudcu ‘Ölüm Arzusu’ Modelinden ‘Arzulanan Ölüm’ Modeline Geçiş Ele Alınmaktadır. Arzu Ve Ölüm Başlığına Rağmen Bu Kitap, Yaşam Üzerine Düşünümün Ürünüdür. ‘Ölüm’Den Yaşamı Ve Yaşama Yollarını Çıkaran Üç Filozofun Öyküsüdür. Hegel, Heidegger Ve Deleuze’Ün ‘Arzu’, ‘Eksiklik’ Ve ‘Yas’In Patikalarında, Freud, Lacan Ve Zizek’Le Kesiştikleri, Ayrıştıkları Yerleri İmleyen Bir Felsefe Tarihi Okumasıdır. Hegel İçselleştirilmiş Kederli Bir Ölüm Şarkısı Söylerken, Heidegger Melankolik Bir Ölüm Şarkısı Söyler. Deleuze’Le Guattari’Ye Göre İse Hem Psikanaliz Hem De Felsefenin Temel Başarısızlığı, Her İkisinin De Yaşamın Şarkısı Olamayışıdır. Yaşamın Kendisi Olan Bir Dizi Arzu Birleşimleri Ve Ayrışımlarından İbarettir. Felsefenin Şarkısı İse Tüm O Karmaşıklığı Ve Canavarlığıyla, Yaşamın Olumlanmasıdır.