Ayasofyanın Gözyaşları

Esaret Altinda Bir Sehir,Gülhane Parki’Ndan Yola Çikip Alemdar Caddesi’Nden Yukariya Dogru Sert Ve Hizli Adimlarla Yürüyen Bir Fransiz Taburu At Meydani’Na Varinca Ayasofya Camisi’Nin Avlusuna Açilan Kapiya Dogru Yöneldi. Kapinin Önüne Gelince Sert Bir Emirle Durdu. Fransiz Komutan Kararli Bir Ses Tonu İle Kapida Nöbet Tutan Askere Seslendi:Acele Burayi Bosaltmalisiniz Alinan Karar Dogrultusunda Bu Kiliseye Biz Yerlesecegizmefkuresini Her Seyin Üstünde Tutan Bir İmam Ömer Hoca:Esaret Altindaki Ayasofya’Nin Sultanahmet’İn Duvarlarinda Yankilanan İnlemeleri Daglar Yüregimi. Ayasofya’Nin Gözyaslari Dökülür Kalbimin Orta Yerine. Minarelerin Hiçkiriklari Yüregimi Daglar. Diz Çöker Orada Dakikalarca Aglarim Onlarla Beraber, Aglamayi Unutmus Milletimin Yerine.Aski İle İdealleri Arasinda Sikisan Bir Genç Yasin,"Seni Taniyali Yönüm, Yolum Sasti. Seni Taniyali Günüm, Gecem Karisti. Seni Taniyali Rüyam İle Hülyam Çatisti. Ekmegime Balli Zehir Karisti. Ölümle Canlilik İç İçe Geçti Bende. Bedenim Yasarken Ruhum Öldü Sanki. Ah Be Yangin! Yok Muydu Tutusturacak Onca Yat, Kat Ve Konak Geldin De Bu Viraneyi Tutusturdun? Ah Be Ask Yok Muydu Ki Yikacak Onca Dertsiz Ve Gamsiz Gönül Vardin Bu Asiyani Yiktin!”