Bir Şeftali Bin Şeftali

“Bir Zamanlar Toprak, Su Ve Güneş Işığından İbarettim. Annem Onları Yavaş Yavaş İçine Çekiyor, Dallarının Uçlarına Kadar Taşıyordu. Sonra Annem Tomurcuklandı, Çiçek Açtı Ve Sonunda Ben Şekillenmeye Başladım. Çekirdeğim, Etim Ve Derim Oluşsun Diye, Annemin Gövdesinden Azar Azar Emdiğim Canımın Parçalarını Güneş Işığıyla Karıştırdım. En Nihayetinde Olgun, Sulu Bir Şeftali Oldum. Şimdi Pulat Ve Sahibali Beni Yiyecek Ve Kısa Bir Süre Sonra Onların Etlerinin, Kemiklerinin Ve Saçlarının Bir Parçası Olacağım.”Şeftali, Yeni Yaşamlara Gebeydi. Daha Şimdiden Bir Ağaç Olmanın, Birbirinden Güzel Meyveler Vermenin Hayalini Kuruyordu… Onun Şeftalilerini Yemeye İse Sadece Bu İki Köylü Çocuğun, Pulat İle Sahibali’Nin Hakkı Vardı…Bir Şeftali Bin Şeftali Üzerine Düşündüren Sorularla!