Böyle Buyurdu Zerdüşt

Otuz Yasindayken Yurdunu Ve Yurdunun Gölünü Ardina Birakarak Daga Çekildi Zerdüst. Dagda On Yil Zaman Zarfinda, Bikmadan, Usanmadan Hep Ruhunu Dinledi... Ve Sonunda İçinde, Gönlünün Derinliklerinde Bir Degisiklik Duyumsadi. Günlerden Birgün Yildiz, Aydinlatacak Bir Seyin Kalmasyadi Yazgin Ne Olurdu? On Yil Varki Buruya Magarama Çikiyorsun. Eger, Ben, Kartalim Ve Yilanim Olmasaydik, İsigindan Ve Yolundan Bezerdin. Fakat Her Sabah Seni Bekledik. İsiginin Fazlasini Aldik Ve Bunun İçin Seni Kutsadik. Bak! Ben, Fazla Bal Toplamis Ari Gibi Uzanacak Ellere Muhtacim. İnsanlar Arasinda, Akillilar Deliliklerine; Fakirlerde Zenginliklerine Kavustugu O Derin Sevinci Tekrar Yasatmak İçin Armaganlarimi Paylastirmak İstiyorum. Bunun İçin Asagilara İnmeliyim. Nasil Ki Sen, Cömert Yildiz, Aksamlari Denizin Arkasina İniyor Ve Arkadaki Dünyaya İsik Götürüyorsan, Ben De Senin Gibi, İnmek İstedigim İnsanlarin Arasina Girmek İstiyorum. Ey, En Büyük Mutlulugu Bile Kiskanmadan Görebilen Tek Göz, Beni Kutsa!... Tasmak İsteyen Kadehi Kutsa Ki İçinden Su, Altin Gibi Aksin Ve Mutlulugun Pariltilarini Her Tarafa Saçsin. "Bak, Bu Kadeh Yine Bosalmak, Zerdüst Yine İnsan Olmak İstiyor." Zerdüst’Ün On Yil Sonra İnsanlarin Arasina Karisma İstegi Ve Dagdan İnisi Böyle Basladi.