Büyük Saatin Vuruşu

Siir Ve Anlati İliskileri, Modern Edebiyatin En Sorunlu Alanlarindan Biridir. Türkiye’De Modernist Siirin Anlatiya Mesafeli Oldugu, Modernist Bir Siirde Anlatisalligin Bulunamayacagi Yönünde Çok Yaygin Bir Kanaat Var. Bu Kanaate Göre Modernist Siir, İnsan Duygularini En Az Sözcükle Disa Vuran Siirdir. Oysa Türk Siirinde Gerçek Anlamda Modernist Diye Nitelenebilecek İlk Hareket Olan İkinci Yeni’Ye Mensup Sairlerin Hiç De En Az Sözcükle Yalnizca Duygularini Aktardiklari Söylenemez. Aksine, Hemen Hepsinin Uzun Siirler Yazdigi, Siirlerinde Çok Fazla Sözcük Kullandiklari Ve Anlatisalliktan Kaçinmadiklari Ortadadir. Örnegin Turgut Uyar, Çogu Birer Anlati Olarak Okunabilecek Siirler Yazmistir. Siir Ve Anlatinin İç İçe Geçtigi Bu Siirler, Onun Az Sözcükle Yazmayi Amaçlayan Saf Siir Anlayisina Hiç De Yakin Durmadigini Açikça Gösterir. Türkiye’Deki Modernist Siir Algisi İle İkinci Yeni Pratigi Arasindaki Bu Çeliski, Bizi Basta Modernizm İle Anlatisallik Arasindaki İliski Olmak Üzere Pek Çok Kavram Ve Sorunu Yeniden Sorgulamak Zorunda Birakmistir. Siir Ve Anlati İliskilerini Turgut Uyar Örnegi Üzerinden İnceleyen Bu Kitap, Siirdeki Anlatisallik Sorununu Tartismakta Ve Uyar’İn Basta Dünyanin En Güzel Arabistani Olmak Üzere Siir Kitaplarinda “İmgesel Gerçekçilik” Diye Nitelenebilecek Bir Anlayisla Hayati Nasil Anlatisallastirdigini Göstermektedir.