Çehar Makale

Nizâmî Arûzî Semerkandî (Ö.1157) Tarafindan Kaleme Alinan Çehâr Makale, Fars Edebiyatinin En Önemli Eserlerinden Biri Olup Bir Hükümdar İçin Gerekli Olan Kâtip, Sair, Müneccim Ve Tabip Gibi Dört Memurun Mesleginden Bahsetmektedir. Asil Adi Mecma’U’N-Nevâdir Olan Bu Eser, Dört Bölümden Olustugu İçin Çehâr Makale Adiyla Taninmistir.Kâtip, Sair, Müneccim, Tabip, Padisahin Has Adamlaridir. Onlarin Bulunmasi Zorunludur. Saltanatin Düzeni Kâtiple, İsmin Ölümsüzlügü Sairle, İslerin Düzeni Müneccimle, Bedenin Sagligi Tabipledir. Bu Dört Amel Ve Kiymetli İlim, Hikmet İlminin Türevleridir. Kâtiplik Ve Sairlik Mantik; Müneccimlik, Matematik; Doktorluk, Tabiat İlminin Kollarindandir. Buna Göre Bu Kitap Dört Makaleden Olusur:İlki, Kâtiplik İlminin Özelligi Ve Olgunluk Derecesindeki Kâtibin Niteligi,İkincisi, Siir İlminin Mahiyeti Ve Sairin Yetkinligi,Üçüncüsü, Nücûm İlminin Niteligi Ve Müneccimler Hakkinda,Dördüncüsü, Tip İlmi, Tabibin Yönlendirilmesi Ve Niteligi Üzerinedir.Her Makalenin Basinda, Bu Kitaba Layik Olan Hikmetlerden Bahsedilmis, Sonra O Babin Nadir Olaylarindan, O Tabakadaki Sahislardan Ve Makaledeki Yeniliklerden Ve Padisahin Aydinlanmasi, Bilmesi İçin Ve Kâtipligin Küçük Bir İs, Sairligin Basit Bir Meslek Olmadigi, Astronomi İlminin Zorunlu, Tip İlminin Elzem Bir Sanat Oldugunun Bilinmesi İçin On Hikâyeden Bahseder. Akil Sahibi Padisah Kâtip, Sair, Müneccim Ve Tabip Gibi Bu Dört Kisiyi Göz Ardi Edemez.