Ceza Kolonisinde Tüm Hikayeler 1

“Akşamı Kafamızla Delip Geçtik. Gün Ve Gece Vakti Yoktu. Çok Geçmeden Yeleklerimizin Düğmeleri Birer Diş Gibi Birbirine Sürtünmeye Başladı, Tropikal Hayvanlar Gibi Ağzımızdan Alevler Saçarak Ve Birbirimize Olan Mesafeyi Koruyarak Koşuyorduk.”***Kafka’Nın Sağlığında Yayımlanan Bu Kitaptaki Öyküler Modern İnsanın Açmazlarına, Kendisinin Dahi Farkında Olmadığı Karanlık Ve Sisli Noktalarına Soğukkanlı Bir Şekilde Eğilmekte: Tek Tek Parçalardan Çıkarılabilecek Bir Sonuç Varsa Şayet, O Da Kapitalist Dünyanın Mülkiyet, Otorite Hırsı, Ceza Pratikleri, Suçluluk Hissi, Haset Ve Nefret Ekseninde İşleyen İlişkileri Arasında Sıkışıp Kalmıştır İnsan. Hayvanla İnsan Arasındaki Gri Bölgelerde Türlü Acılar Çeken, Kendini İfade Edemeyen, Kurumsal Kafeslere Kapatılmış Modern İnsanın Kölelik Koşullarından Herhangi Bir Çıkış İhtimali Vardır, Ama Bunun İçin Esas İtibariyle Bir Çıkış Düşüncesinin İmkânsız Olduğunun Bilincine Varılması Gerekir. Kaçışı Kaçışsızlık, Çıkışı Çıkışsızlık Düşüncesinde Sorunsallaştıran Kafka, Yavan Ve Temelsiz Bir Umuttansa Çok Daha Verimli Ve Radikal Bir Negatif-Estetik Duyuşu Kuşanarak İnsanın Komik De Olan Dramını İrdeler, Muntazam Bir Ustalık Ve Sevecenlikle…