Çiçekler Kesmişti Selamı

“Hayatin Her Bir Karesi Bir Hikâyedir” Düsüncesini Benimseyen Recep Seyhan’İn Bu Kitaptaki Hikâyeleri Yillar Önce Mavera’Da Yayimlanmisti. Seyhan, İncelikli Gözlemleri, Psikolojik Tahlilleri, Tabii Zemininde Kullanilan İslek Dili Ve Dekoratif Bir İsçilikle Oldukça Saglam Kurulmus Uzun Cümlelerdeki Destansi Anlatimiyla Daha İlk Kitapta Üslubunu Bulmus Bir Yazardir. Gözden Geçirilmis Üçüncü Baskisiyla Okurlariyla Bulusan Bu Kitapta, Yazar; İç Göçün Yasandigi Yillarda, Anadolu İnsaninin İçine Akittigi Acilarini, Çaresizligini, Yeni Çevresinde Kendisine Bir Yer Edinmeye Çalisan İnsanlarin Bir Yerlere Tutunma Çabalarini İçten Ve Samimi Bir Yaklasimla Ele Aliyor. İsledigi Her Temaya Uygun Bir Hikâye Dili Bulan Ve Konulara Göre Farkli Anlatim Teknikleri Uygulayan Yazar, Duygularin Yogunlastigi Yerlerde Mensur Anlatima Yöneliyor. “Benzin Kokusu İle, -Kanamali Bir Hastanin Vücuduna Agir Agir Yayilan Kanin Sicakligi Gibi- İçimize Asama Asama Bir Korku Yayilirdi; Çünkü Bu Koku, Korku Getiren Bir Cip Demekti. “Hafazanallah, Yine Mi Cip?” Derlerdi Kadinlar. Sonra O Kadinlar Kenarlari Mavi Boncuklu Keçi Kilindan Yapilmis Siyah Önlüklerini, Çarsaflarini, Mushaflarini, Cüzlerini Saklarlardi Kadinlar, Benzin Kokusunu Alir Almaz. Hayra Alamet Sayilmazdi Bir Cip Veya Atli Bir Yabancinin Gelisi. Gelisiyle Korku Ve Kaygi Yükünü Bosaltan O Hâki Renk Winnlex Cip, Giderken De Bos Gitmezdi. Arkasinda Kederli Bakislar; Bir Duvarin Dibinde, Damlamak Üzere Olan Burnunu, Fistaninin Tersine Yahut Önlügünün Veya Yasmaginin Kenarina, Bir Suçu Gizler Gibi Silen, İslak Bakisli Kadinlar Birakirdi. Cip Uzaklastiktan Sonra Bu Kez Topluca Ve Özgürce Aglasirlardi Kadinlar.” “Yasayip Bildigini Yazmak Gibi Tabiî Bir Yolu Seçen Recep Seyhan, Bu Sayede Hem Zorlanmamis, Hem De Takdire Sayan Sonuçlar Elde Etmistir. Özellikle Psikolojik Konulari Basariyla İslemistir. Yazar Türk Dilini Ustaca Kullanan Ve Vak’Alarin Anlatilma Sürelerini Maharetle Düzenleyen Yazar, Konunun Akisina Göre Daha Çok Kozmik Bazen De Hem Kozmik Hem De Tarihî Zaman Unsurlarina Ayni Hikâyede Yer Vermistir.” Yrd. Doç. Dr. Alim Gür; Türkiyat Arastirmalari Dergisi, 1994