Demokrasi Arzusu

Modern Öncesi Toplumlarda İnsanlar Kanaatkâr Şekilde Toplumlarının Arzu Etmelerine İmkân Verdiği Oranda Arzu Ederlerdi. Fakat Modern İnsan, Kapitalizmin Mutasyona Uğramış Hâli Olan Neoliberalizmde O Kadar Çok İhtiyaç, Nesne Ve Seçenekle Karşı Karşıyadır Ki; Bunların Bihakkın Karşılanamaması, İnsanda Son Tahlilde Hayâl Kırıklığına Dayanan Bir Öfkeye Dönüşme Potansiyeli De İçerir. Öfke, Kalabalık Hâlinde Vukû Bulduğunda; İnsanın Bireysel Ahlâkî Sorumluluktan Kurtulma Yolu Açılır Ve O Yolda İlerledikçe De Birey Kendisini Sosyal Çevrenin Aciz Bir Kurbanı Şeklinde Tanımlayan İdeolojik Bir Kılıfa Bürünür: Tarihsel Olarak Birçok Radikal Eylemin Göstermiş Olduğu Gibi, Söz Konusu İdeolojik Kılıf, Rengini Nostaljik Şekilde Altın Çağ Misali Bir Geçmişten Alır. Böylece, Tatmin Edilmediği Düşünülen Toplumsal, Ekonomik Ve Siyasal Arzular Kitleselleşir Ve Sırf Bu Kitlesel Özellik Yüzünden Eylemler, Demokratikleşme Talebi Şeklinde İfade Bulur. Oysa Kitleselleşme, Sosyolojik Bir Homojenleşmenin Eşliğinde Sanal Bir Eşitliği Gerçekmiş Duygusuyla Kurgular; Kalabalıktaki Çeşitlilik, Demokratik Siyasal Bir Farklılık Gibi Algılanarak Kimliksizleşmenin Üstünü Örter.