Din Eğitimi ve Öğretiminde Sosyal Bilim Yaklaşımı

Bir Bilim Dalı Olarak Din Eğitiminin (Öğretimi) Amacı Teorik-Pratik Tüm Boyutları İle Din Eğitimi Gerçekliğini Açıklamak, Öngörmek Ve Doğrulamaktır. Din Eğitimi, Bu Amacı Gerçekleştirebilmek İçin Bilimsel Bir Disiplin Olarak Kendine Özgü Araştırma Alanına Ve Bu Araştırma Alanına Uygun Bilimsel Bir Metodolojiye Sahip Olmalıdır. Ancak Din Ve Eğitim (Öğretim) Olmak Üzere Temel İki İçerikten Meydana Gelen, Öğrenme Konusunu Oluşturan Din Boyutuyla İlahiyat (Teoloji) Bilimlerinin; Öğretim Sürecini Oluşturan Eğitim (Öğretim) Boyutuyla Özelde Eğitim Bilimlerinin Genelde Sosyal Bilimlerin Çalışma Alanına Giren Din Eğitimi, Farklı Bilimleri İlgilendiren Konu Alanına Sahip Bu Çok İçerikli Boyutu Nedeniyle Hangi Bilimler Kategorisinde Yer Alması Gerektiği Hususunda Tartışmalara Konu Olmaktadır. Bu Tartışmalar, Din Eğitiminin Kendine Özgü Araştırma Alanını Belirleme Ve Araştırma Alanı İle İlgili Genel Sonuçlara Ulaşma, İlke Ve Teoriler Ortaya Koyma İşini Zorlaştırmaktadır. Din Eğitiminin Bahsi Geçen Meselelerinin Gerçekçi Ve Din Eğitim Faaliyetinin Doğasına Uygun Bir Şekilde Açıklığa Kavuşturulması İçin Öncelikle Bir Bilim Olarak Kendine Özgü Kimliğini Kazanması, Bir Başka Deyişle Bir Bilim Olarak Nerede Durması Gerektiğini Ortaya Koymak Gerekir. Ancak Ülkemizde Özellikle Bilim Olarak Geç Fark Edilmesi Nedeniyle Din Eğitimi Biliminin Hangi Bilimler Kategorisinde Yer Alması Gerektiği Meselesi Çok Yönlü Bir Şekilde İrdelenmiş Değildir. Din Eğitiminin Bilimler Arasındaki Yeri Probleminin Bilimsel Bir Yaklaşımla Ele Alınmasının Din Eğitimi Biliminin Geleceği Açısından Faydalı Olacağı Düşüncesinden Hareketle Bu Eser, Din Eğitim Bilimci James Michael Lee’Nin Din Öğretiminde Sosyal Bilim Yaklaşımı Bağlamında Bu Önemli Meseleyi Tartışmaya Açmaktadır.