Din Ve Transhümanizm

Kavram Olarak İlk Defa J. Huxley’İn Kullandığı Transhümanizm; İnsanın Biyolojik, Psikolojik Ve Bilişsel Yetenekler Bakımından İyileştirilerek Veya Güçlendirilerek Yaşlılığın Geciktirilmesini Ve İnsanı Geliştirmeyi Amaçlayan Felsefi, Bilimsel Ve Kültürel Bir Harekettir. Diğer Bir İfadeyle Transhümanizm İnsanın Bedensel Ve Zihinsel Sınırlarını Ortadan Kaldırmak Ve Daha Mutlu, Acısız, Konforlu Ve Olabildiğince Uzun Yaşamak İçin Her Türlü Teknolojiyi (Tıp, Genetik, Biyoteknoloji, Yapay Zekâ Ve Robotik Bilimi Vb.) Kullanmayı Gerekli Ve Zorunlu Gören Bir Yaşam Felsefesidir. Transhümanizm Modern Bilim Ve Teknolojinin İmkânlarıyla Yaşlılığı Geciktirme Veya Ayartıcı Ölümsüzlük Vaadiyle, Dinlerdeki Aşkın-Kutsal Varlığın Gücünü Beşere Aktarma Çabasını İçeren Bir Girişimdir. Bu Bağlamda Transhümanizm, Gerek Temel Varsayımları Ve Çıkış Noktası Gerekse De Ulaşmaya Çalıştığı Hedefler Bakımından Din İle Uyuşmayan Bir Yapıya Sahip Görünmektedir. Dolayısıyla Din Ve Transhümanizm Arasındaki İlişkinin Ortaya Konulması Son Derece Önemli Bir Konu Olarak Karşımızda Durmaktadır. Transhümanizmin Felsefi, İdeolojik, Toplumsal Ve Dinî Boyutlarına Dair Batı’Da Çok Sayıda Çalışma Yapılmış Olmasına Karşın Türkiye’De Bu Konu Ancak Yakın Zamanlarda Gündeme Getirilmeye/Tartışılmaya Başlanmıştır. Dahası Din Ve Transhümanizm Arasındaki İlişkiye Dair Türkiye’De Yapılmış Çalışmaların Yok Denecek Kadar Az Olması Konuya Dair Sistematik Bir Çalışmanın Yapılmasını Zorunlu Kılmıştır. Böylesi Bir Saikle Ortaya Çıkan Bu Eser, Din Ve Transhümanizm Arasındaki İlişkiyi Farklı Açılardan Ele Alan Ve Alanlarında Uzman Olan Akademisyenlerin Katkılarıyla Hazırlanan Bir Çalışmadır.