Edebiyat ve İnsan

İnsan, Her Seyden Önce Düsünen, Yorumlayan Ve Yeni Seyler Ortaya Koyan Bir Varliktir. İste Bu Özellikler De Onu Diger Canlilardan Ayiran Temel Niteliklerin Basinda Gelir. Gerçekten İnsani Hayvandan Ayiran Ana Özellik, Güzellik Yaratma Ve Güzellik Aramadir. İnsanin Yaratici Gücünü Ve Güzellik Arama Çabalarini Gösteren Önemli Ugrasa “Güzel Sanatlar” Diyoruz.Edebiyat Eserlerinin Büyük Bir Bölümü, İnsanlari Çesitli Bakimlardan Egitmek Amaciyla Yazilmistir. Türk Edebiyatinda Yunus Emre, Birçok Siirini Ve Risaletü’N-Nushiyye (Nasihat Kitabi) Adli Eserini, Mevlâna Mesnevî’Sini, Nâbî Hayriyye’Sini, Namik Kemal İntibahromani Ve Tiyatro Eserlerini, Ahmet Midhat Romanlarini, Tevfik Fikret Halûk’Un Defteri Ve Sermin Adli Eserlerini, Mehmet Akif Safahat’İni, Hüseyin Rahmi Çogu Romanlarini –Edebiyatimizda Bu Örnekler Çogaltilabilir- Hep İnsanlara Nasil Yasanilmasi, Nelere Deger Verilmesi Gerektigini Ögretmek Amaciyla Yazmislardir. Bugün De Kimi Elestirmenler İçerisinde Edebiyatin İnsancil Ve Toplumsal Yarar Gütmesini İsteyenler Çogunluktadir. İste Bütün Bu Yönleriyle Diyebiliriz Ki Sanat Ve Edebiyatin, Genel Anlamda İnsani Varliginin Bilincine Erdirerek İyiye, Güzele Ve Dogruya Ulastiran “Egitim”Le Çok Siki Bir İliskisi Vardir. Unutulmamalidir Ki “Edebiyat” Sözcügünün Kökünü Olusturan Ve “Terbiye=Egitim” Anlamina Gelen “Edep” Kelimesi De Bunun Açik Kanitidir.Elinizdeki Bu Kitap, Edebiyati Seven Ve Sevdirmeye Çalisan Biri Olarak Akademik Yasantim İçinde Farkli Dergilerde Yayimladigim Arastirma Yazilari, Ulusal Ve Uluslar Arasi Sempozyum Ve Panellerde Sunulan Sözlü Bildirilerin Derlenmesinden Olusmaktadir. Bu Yazilar Edebiyatçi Sahsiyetler Ve Edebiyatin Bazi Türleriyle İlgili Yapilan Çalismalar, Üçüncü Olarak Da Türk Dili Ve Edebiyati Ögretimi Alanlarinda Yazilmis Yazilardan Olusmaktadir.