Endülüs Tefsir Geleneğinde Kıraat

Endülüs, İslam Tarihinde Önemli Bir Yere Sahiptir. Endülüslü Âlimlerin İslam İlim Ve Kültür Mirasına Büyük Katkıları Olmuştur. Mekkî B. Ebî Tâlib (Ö. 437/1045), Ebû Amr Ed-Dânî (Ö. 444/1053), İbnü’L-Bâziş (Ö. 540/1145) Ve Şâtıbî (Ö. 590/1194) Kıraat İlmi Sahasına Katkıda Bulunan Âlimlerden Yalnızca Birkaçıdır. Bunların Yanı Sıra, Kur’Ân Mesajının Anlaşılmasını Kolaylaştırmak Amacıyla Yazdıkları Tefsirlerle İbn Atiyye El-Endelüsî (Ö. 541/1147) Ebû Bekr İbn Arabî (Ö. 543/1148), Kurtubî (Ö. 656/1258) Ve Ebû Hayyân (Ö. 745/1344) Da Günümüz İlim Dünyasına Işık Tutmaya Devam Eden İsimlerdendir. Tefsir Kaynaklarında Dağınık Bir Şekilde Zikredilen Sahih Ve Şâz Kıraatlerin, Kur’Ân Ayetlerinin Anlaşılmasına Katkı Sunduğu Yadsınamaz Bir Gerçektir. Endülüslü Müfessir İbn Atiyye Muharrerü’L-Vecîz Adlı Tefsirinde, Endülüs Bölgesinin Kıraat Birikimini Günümüze Taşıyarak Söz Konusu Kıraatlerin Manaya Etkisini İşlemiştir. Bu Çalışmada İbn Atiyye’Nin Tefsirinde Değindiği Kıraatlerin Tayini Ve Bu Kıraatleri Tefsirinde Kullanma Keyfiyeti, Tefsir-Kıraat İlişkisi Bağlamında Ele Alınmıştır.