Enel Aşk Bir Damlanın Nidası

20’Nci Yüzyıl Mutasavvıflarından Kenan Rıfai’Ye “Tasavvuf Nedir?” Diye Sormuşlar. “İncinmemek Ve İncitmemektir” Diye Yalın Bir Cevap Vermiş.Tasavvuf Kişinin Kendisine Ayna Tutup, Kendi İçsel Yolculuğunu Yaparak Kâmil İnsan Olma Çabasında, İnisiyatik Süreçle Başlayan, Mertebeler Halinde İlerlenen Bir Denge Yoludur.Tasavvufa Ben Gönlümün Kaan'I Diyorum. Çünkü Bana Göre İnsanın Beden-Akıl-Ruh Olarak Tabir Edebileceğimiz Üç Temel Yönüne Denk Gelen Bilim-Felsefe-İnanç Kavramları, İlahi Aşk Ve Tevhid Olmadan Tamamlanmıyor. Her Üç Birbirine Zıt Görünen Alan Bana Göre Birlikte Döngüsel Olarak Kullanılmadan İnsanın Tekamülü Holistik Olarak Başarıya Ulaşamaz Ve Zıtlıkların Birliği Yani Tevhide Götüren Aşk, Bu Üçgenin Ortadaki Denge Ve Birleşim Noktasıdır.“Aşk” Derken Antik Yunan’Daki Beşerî Aşk, Yani Eros’Tan Bahsetmiyorum, Plotinus’Un Esrimeler İle Anlatmaya Çalıştığı İlahi Aşk Yani Agape’Den, Yunus Emre’Nin “Işk”Indan Bahsediyorum. Leyla’Dan Mevla’Ya Geçişten Bahsediyorum. Bu Da Tasavvuf’Ta Akıldan Kalbe Geçiş Olarak Tanımlanan Bir Süreç.Sonu Vuslat İle Bitmesi Niyaz Edilen Bir Aşk Hikayesi’Dir Tasavvuf..