Erler Demine

“Fatih Dersiâmlarından, Mesnevîhan, Süleymaniye Kütüphanesi Eski Müdürü Ve Aynı Zamanda Tarîk-İ Uşşâkî Meşâyıhından Arapgirli Mehmed Hazmi Efendi’Nin (1880 – 1961) Talebelerinden Olan Mehmed Nusret (Tura) Efendi (1903 – 1979) Devlet Deniz Yolları’Nın İstanbul, Bebek İskelesi’Nde Gişe Memurluğundan Emekli Olmuş Bir Sıradan Vatandaş. Sıradan Vatandaş Derkenki Kastım, Mesela Hocasının Sahip Olduğu Toplumsal Ünvânlara Sahip Değil. Yani Ne Medrese Âlimi, Ne Tekke Şeyhi Ve Ne De Bir Yerde Müdür. Sade Bir Memur. Kimilerine Göre Belki De “Biletçi Amca”. Fakat İskeledeki Küçücük Odasında Vapur Gelmediği Zamanlarda Tefekkür Ve Tezekkür İle Meşgul Bir Hak Aşığı. Şeyhi Hazmi Efendi’Nin Fatih Camii Ve Beyazıd Camii’Nde Umûma Yaptığı Mesnevî Derslerinin Ve Keçecilerdeki Dergâhında İse Husûsa Yaptığı Fusûs Derslerinin Müdavimi Bir İrfan Talebesi. Şeyhinin Vefatından Sonra İse Onun Yolunu Halifesi Olarak Evinde Hak Sohbeti Yaparak Sürdüren Bir Mürşid. Hak Âşıkları Şiiri Bir Biçim Olarak Çok Sık Kullanırlar. Zira Mecaz, Remiz, İstiare Yöntemlerini Kullanarak Âlî Mevzûları Yani Yüksek Metafizik Ve İlahî Aşka Dair Konuları Bu Dil Hapishanesinde En İyi İfade Etme İmkânı Şiirdedir. Lakin Diğer Şâirlerden Farklı Olarak Sûfî Şâirler Bunu Kullanırken De Yine Ve Hep O’Nu Anlatmaya Çalışırlar.