Etik – Kendini Tanı

Ortaçağ Felsefesinin Aydınlık Yüzlerinden Biri Olan Abelardus, Diyalektik Ve Mantıksal Yaklaşımıyla Modern Etik Ve Ahlâk Tartışmalarının Önünü Açmıştır. Abelardus Ünlü Akıl Yürütmeleri Ve Hiç Elden Bırakmadığı Sorgulayıcı Yaklaşımıyla Din Ve Ahlâk Meselelerini Son Derece Rasyonel Bir Zemine Taşımıştır. Abelardus’Un Bu Eserinde Ortaçağ Felsefesinin En Özgün Ahlâk Anlayışlarından Biri Görülecektir. Onun Etiği Niyet Etiği Olarak Adlandırılabilir. Abelardus’A Göre Niyet Bir Şeyi Kendi İyiliği İçin İstemektir. Günah İse İstemekle Değil Razı Olmakla Meydana Gelir. Örneğin Bir Kişinin Meşru Müdafaa Ederken Kazayla Birini Öldürmesi Gibi Kişinin İsteği Dâhilinde Olmadan Da Günah İşlenebilir. Kişinin Kendi Denetiminde Olmayan Ve İçsel Yapısında Bulunan Arzulara Sahip Olması Da Bir Gerçektir. Niyet, Bütün Günahların İsteyerek İşlendiği, Kaçınılmaz Durumlar Olmadığı Ve Bir İradenin Ya Da Başka Bir İradenin Sonuçları Olarak Meydana Gelmesidir. Maksat Veya Razı Olma İse Bir Zihin Durumudur Ve Niyetten Ziyade Daha Çok Bilgi İle İlgilidir. Bu Nedenle Abelardus, Bir Kişinin Yasak Bir Eylemi Masum Bir Maksatla Gerçekleştirebileceğini Öne Sürerek Kötülüğün Eylemin Gerçekleştirilmesi İle Değil, Maksat Veya Razı Olma İle Ortaya Çıktığını Vurgulamıştır. Bir Amaç Henüz Gerçekleştirilmemiş Olsa Bile, İyi Bir Niyet Belki De İyi Bir Eylem Kadar Takdir Edilmeyi Hak Edebilir.