Eylül Vurgunu

Toparlayamiyordu Kendini. O Gün Yine Haluk’U Gördü Rüyasinda. Kahvaltiyi Hazirlarken Hala Gördügü Rüyanin Etkisindeydi. Kendi Kendine;“Aklimdan Çikmiyorsun, Aklim Çikiyor, Sen Çikmiyorsun. Olmuyor İste... Bugün Yine Seni Özlerken Yakaladim Kendimi. Demek Ki İçimde Hala Sana Rastlayan Duraklar Var. Takvimler Degisti, Hasret Yine Ayni... Oysa İkimizde Ayni Seyi Düsünüyoruz, Ben Seni, Sen Kendini! Bazi Günler Hiç Aklima Gelmiyorsun. İste O Günler İyiyim. Ama Bugün O Günlerden Biri Degil. Anlasilan Yarin Yine Devam Edecegim Gözlerinden... Dudagimin Kenarinda Kabuk Baglamayan Yara Gibi Oldun. Azicik Gülsem Kan, Hiç Gülmesem Koca Bir Hüzünsün. Canimin İçi, Çok Aciyorsun, Acitiyorsun...”Sessiz Konusmasi Sürdükçe Gözleri Doldu Esin’İn.İki Damla Yas Hazirladigi Kahvalti Tabagina Düstü. Gerçekten Aklini Bir Aydir Haluk Çok Mesgul Etmisti