Felsefe Tarihi 3. Cilt

Hegel’İn Felsefe Tarihi’Nin İlk İki Cildinde, Çin Ve Hint Coğrafyasından Başlayan Düşüncenin Hareketini Yeni Platoncular’A Kadar Takip Etmiştik, Üçüncü Cilt İse Hıristiyanlık İlkesinden Başlayarak Bizi Hegel’İn Kendine Kadar Sürüklüyor. Açınımı İçindeki Felsefeye Ait 2500 Yıllık Bu Tinsel Formlar Dizgesi, “Tinlerin Bu Uzun Korteji” Aslında “Tinlerin, Asla Çokluk Olmayan Tek Krallığının” Spekülatif Bir Tarihidir; Sonlu Özbilincin Kendini Sonsuzda Sınamasının, Giderek Dışsallaştırdığı Bu Sonsuzu Yine Kendine Mal Etmesinin Sayısız Denemesinden Oluşur Ve Giderek İçkinleşen Sonsuz Sadece Özbilincin Bilgilenme Sürecini Değil Aynı Zamanda Mutlakın, Kendisinden Yoksun Olduğu Realiteye Kavuşmasını Da İmler. Bu Yanıyla Sonlu Özbilincin Dışarı Yönlü Her Hareketi Bir O Kadar Da İçeri Çekilmedir Ki Sonsuzu Büyütme Sonlunun İlişkisel Bütünlüğünde Derinleşme Ve Genişlemedir. O Halde Düşüncenin Tarihinde Formda Her Yetkinleşme Ve Eksiksizleşme Öyle Ki Kendinde Şeyin Bir Yitimi Ve Maddenin Formla İlişkisinin Giderek Düşünceye Açık Hale Gelmesi, Nihayetinde Özdeşlikleridir. Hegel’İn Hemen Sonrasında Materyalizm Ve İdealizmin ‘Klasik Karşıtlıklarına’ Pirim Vermeyen Ve Önüne ‘Tarihsel’ Ekini Almak Zorunda Kalan Her Politikleşmiş Kuram Bu Mirasın Ardılı, Düşüncenin Arzusunun Yeni Bir Bilinçlilik Formudur; Keza Kuram Alanında Politikanın Sahnesi Mistikleştirilmiş Ve Gizemlileştirilmiş Şeyler Arasındaki İlişkileri Tarihsel Bir Başat Uğrağın Gölgesinde Erişilebilirliğe Açık Kılmakla Kurulur. Belki De Denebilir Ki Politika, Estetik, İnanma Ve Felsefenin Ardından Özbilincin İlerleyen Açınımının Eksik Halkasıdır.