Fıkıh Usulünde Fahreddin er Razi Mektebi

Bu Çalismada İslâm Medeniyetinin İkinci Klasik Döneminde Fikih Usulünün Gelisimine Büyük Etkide Bulunan Fahreddin Er-Râzî Mektebi Ve Usul Görüsleri Ele Alinmaktadir. Dönemin Usul Yazimi, Râzî, Çagdaslari Ve Takipçileri Eliyle İlim Zihniyetini Bir Bütün Olarak Dönüstüren Gelismelerin Bir Parçasi Olarak Ortaya Çikmistir. Bu Mektep Mensuplari, Düsünce Tarzi Olarak Kelâm Ve Mantik İlmi Basta Olmak Üzere Bütün Aklî İlimlere Hususi Bir Deger Vermisler, Fikih Usulüne Aklî Ve Naklî İlimleri Birlestiren Yüksek Bir İlim Olarak Bakmislar Ve Onu Metafizik-Mantik Dilini Ve Tahkik Metodunu Kullanarak Yeniden İnsa Etmislerdir. Mektebin Fikih Usulü Yaziminda Ortaya Koydugu Yenilik, Mezhep Sinirlarini Asan Bir Etkiye Sahip Olmustur. Râzî'Nin Fikih Usulü Yazimini Derinden Etkileyen El-Mahsûl Adli Eserinde Fikih Usulünü Yeniden İnsa Ederken İzledigi Temel Yaklasim, Usul Meselelerini Mümkün Olan Bütün Kisimlari Ve İhtimalleriyle Birlikte İslemek Ve Tahkike Dayali Olarak Delillendirmek Seklindedir. Bu Çalismada Râzî’Nin Usul Görüsleri, El-Mahsûl Etrafinda Olusan Literatür Ve Râzî Mektebine Mensup Olan Yedi Usulcü Tanitilmakta, Mektebin Usul Görüsleri Ve Yazim Üslûbuyla İlgili Özellikleri Tespit Edilmektedir.