Fıkıh ve Anlambilim

Dinin İki Temel Kaynağı Olan Kitap Ve Sünnet’İn Lafızlardan Oluşması Ve Hükümlerin Bu Kaynaklardan Elde Edilmesi, Usûl-İ Fıkıh Eserlerinde Lafız Ve Mana İle İlgili Konuların Geniş Yer Tutmasına Sebep Olmuştur. Hanefî Fakihler, Lafızlardan Elde Edilen Anlam Ve Hükümleri, Konuşanın Onu Söylemekteki Kastını Göz Önünde Bulundurarak, İbarenin Delâleti, İşaretin Delâleti, Nassın Delâleti Ve İktizanın Delâleti Şeklinde, Sistematik Ve Belirgin Olan Bir Yapıya Oturtmuşlardır. Bu Çalışmada Amacımız, Nazmın Delâlet Yönlerinin, Günümüzde Hermeneutik Ve Semantik Gibi Anlambilimsel Faaliyetlerin Karşısındaki Yerini Tesbit Etmeye Çalışmak Ve Usûl-İ Fıkıh İçin Söylenen Onun, Lafızlar Bahsi Bağlamında, Sadece Bir Gelenek Üzere Devam Edegelen, Gramatik Tahlile Bağlı Bir Yorum/Delâlet Biçimi Olduğu Zannını En Azından Lafız Anlam İlişkisinin Dayandığı Bir Saha Olarak Delâlet Bahisleri Işığında, Onun Nassın Ruhuna Bağlı Bir Anlambilim Olduğunu Göstermeye Çalışmaktır.