Genelevde Yas

İstanbul. Karaköy. Zürafa Sokak. No: 14.Basit Bir Adres. Sadece Postacıların Değil Neredeyse Tüm Erkeklerin Bildiği, Kadınlarıyla Meşhur, Kadınlara Yasak Bir Adres. Sıradan İnsanların Sıra Dışı Acılarının Mekânı. İş Bulamayan Yoksul Kadınların Açlığa Karşı Tutunacakları Son Dal. Yaşı Geçmekte Olanların Günden Güne Tükendikleri, Bütünüyle Düştükleri Ve Düşkünleştikleri, Geri Kalanların İbretlik Geleceklerini Gördükleri Çaresizlik Kuyusu.Genç Bir Yaprak’In Düşmesiyle Yarınsızlıklarının Acısını Gözbebeklerinde Hisseden Kabuk Bağlamış Kadın Gövdeleri. Bu Âlemin Her Yerinde Ölümü Bile Hiçleştirenlerin “İnsanlığımız Budur” Haykırışı Yankılanır. “Koca” Lakaplıların Kadınlara, Arap’In Zargana’Ya Olan İnsanlığı, Bir Diğerimize Olan İnsanlığımıza Benzetilebilir Mi? “Anne” Lakaplıların “Kızlarına” Olan İnsanlığı Çok Mu Uzak Kalır Çocuklarımıza Olandan? Korkmayın, Utanmayın Burası Bir Genelev… Nonoşları, Zürafaları, Tansiyoncuları, Bohçacılarıyla; Komünist Olanlarıyla; Dünyanın Düz Olduğuna İnananlarıyla Ev Ev Bir Sokak. Her Meslekten, Her Yaştan, Her Erkekten Misafirleriyle; Sözcüleri, Gözcüleri, Dikizcileriyle Burası Bir Ülke.En Derin Acıların Yapmacık Bir Kahkahayla Seyreltildiği, Tebessümlerin Gelip Geçiciliğinde Hüznü Ağır Basan Bir Dünya. O Halde Neden Yas Tutmamaktayız…Genelevde Yas, 1998’De “14 Numara” Adıyla Sinan Çetin’İn Yönetmenliğinde Sinemaya Uyarlanmıştır.