Güzel Günleri Beklerken

Peki Gerçek Hayatta Neden Değişemiyordu İnsan? Ne Düşüne Düşüne, Ne Çeke Çeke! İçime Beton Dökülmüş Gibi. Hani Şu Döndüre Döndüre Paylaştıkları Özlü Sözlerde İstemekle Oluyordu Her Şey. Biri De Çıkıp Uyandırmıyordu Milleti, İstemek Sadece İstemektir, Daha Fazlası Değildir Uyandırmıyordu Milleti, İstemek Sadece İstemektir, Daha Fazlası Değildir Demiyordu. Esas Marifet Ne Yapacağını Bilmekti. Bildiğin Zaman Zaten Kendiliğinden İster Olurdun. Yani Önce Bilmek Lazımdı, O Bildiğin İçinde Bazı Taşları Yerinden Oynatır, Bazı Damarları Açar, Bazılarını Tıkardı Da Sen De Bir Şeyleri Değiştirme İsteği Duyardım. Kaldı Ki Bu Değişime Senin Dışında Başka Her Şeyin De Bir Olur Vermesi, Tamamdır Demesi De Gerekmiyor Muydu? İç, Dış O Ahenge Ulaşamayınca Ne Değişebiliyordu Ki?Yan Balkonun Kırık Dökük Sessizliği, Kopkopyu Karanlığı Rahatsız Edici Geldi İnci'Ye. Nasıl Da Hemen Alışıvermişti Adamın Şamatalı Hallerine, Sebebi Apaçık İşret De Olsa Neşesine, İnsanı Şaşırtan, Kızdıran Gürültülü Kahkahalarına. Evde Yoktu Anlaşılan. Yoksa Bu Saatlerde Balkonda Demleniyor Olurdu Ya Da Odadan Loş Bir Işık Yayılırdı. İlk Kez O Esrik Sarhoşluktan Kolayca Uykuya Kaymanın Nasıl Bir Duygu Olduğunu Merak Etti. Bir Gece Şu Balkona Oturup O Da Deneyecekti, Neydi O İçkinin Adı, Ondan İçerdi Belki. Uyumak İstiyordu, Düşünmemek, Kendi Sorduğu Sorulardan Kurtulmak. Uyuyup Uyanmadan, Uyuyup Unutmadan Tahammül Edemeyeceğini Hissediyordu Ne Kendisine Ne Annesine. Gecenin Boşluğuna Havlayan Sokak Köpeğine İmrendi Neredeyse, Tasasızlığına.Şule Toptaş