Hazreti Süreyya Divanı ve Varidatı

Eserde, Kitap'Tan Ve Hikmetten Pek Çok Meselenin Perdesi, Her Çagin İnsanina Hitap Edebilecek Tazelikte Kadîm Sözlerle Aralanmistir. Alisilagelmis Tasavvuf Literatüründen Farkli Bir Tarzda, Hakîkat-İ Muhammediyye'Nin De Üstünde Bir Hakikate Ve Sirra Sahibiyet İle Söylenmis Zâtî Sözler İhtiva Eden Kitapta, Bugüne Kadar Rastlamadigimiz Yepyeni Terimler Ve İfadeler Kullanilmistir. Örnegin, Pençe-İ Âl-İ Abâ'Nin Allah Oldugu; Bu Sözlerin Sahibinin Kur'Ân'A Tâbi Olmayip, Vahyeden Makamindan Konustugu; Sözlerinin Kelâm-İ Nefsî Yani Allah'İn Kelâmi Oldugu; "Vücûdem Çünki Mevcûdem" İfadesinde Oldugu Gibi, Vahdet-İ Vücûd Hakkindaki Marjinal Sözleri Bunlardan Sadece Birkaçidir. Hazret-İ Süreyyâ Her Ne Kadar Bir Kâdirî Seyhi Olsa Da, İnanan Ve İnanmayan Herkesin Kendi Gönlünde Bir Yeri Oldugunu, Herkesin Hâmîsî Ve Seyhi Oldugunu, İnsan Kalbinin Mâneviyatta Ne Kadar Kiymetli Oldugunu Beyân Ederek, Hazret-İ Pîr Abdülkadir Geylânî'Den Bugüne Dek, Kâdirîlik'Te Benzeri Görülmemis Bir Zât İle Bizleri Karsi Karsiya Birakmaktadir. Bu Zâtin Nutuklari İse, Dinin, Velînin, Âsigin Veya Mâsugun Sözleri Olmayip, Dinin Geldigi Akl-İ Küll'Ün, Velâyet Nûru'Nun Ve Ask'İn Sözleri Olarak Arz-İ Endâm Etmektedir.