Hermeneutiğin Öyküsü Gadamer Odaklı Bir Analiz

Hermeneutik, Felsefenin Ve Beşerî Bilimlerin, En Dikkat Çeken, Merak Edilen, İrdelenen Ve Tartışılan Konuları Arasındadır. Zira, Anlamaya Ve Anlaşılmaya İlişkin Hassasiyetlerimiz Varlığımızın En Aslî Karakterlerinden Biridir. Hermeneutiğin Kalbinde, Bir Anlama, Aktarma, Anlaşılır Hale Getirme Ve Yorumlama Sorunu Yatar. Bu Nedenle Hermeneutik, Sadece Metodoloji Tartışmaları Bağlamında Gündeme Gelen Bir Konu Değildir. Hermeneutiğin Kadim Tarihi Düşünüldüğünde, Metodoloji, Hermeneutiğin Çok Küçük Bir Kısmını Teşkil Eder. Hermeneutiğin Kökeninde Her Zaman İnsanın Kendisi, Yabancı Bir İfadenin, Söz Veya Mesajın Anlaşılması Problemi Yer Alır. İfadenin Söz Konusu Olduğu Her Yerde, Anlama, Eksik Anlama, Anlamama Veya Yanlış Anlama Olagelmiştir. Bu Bakımdan Hermeneutik, İnsanın Kendini İfade Ediş Tarzı İle Mündemiçtir. İnsanın Belli Bir Zaman Sonra Devraldığı Bir Yetkeyi Değil, Varoluşsal Bir Aidiyetini, Birlikteliğini Ve Aracılığını Yansıtır. Hermeneutiğin Elinden Çıkmış, Yazılı Ve Sözel, Her Bir İfadenin Yorumlanma Teşebbüsü, Anlamaya Açılan Bir Penceredir. Bu Yönüyle, Hermeneutik, Filozof, Sosyal Bilimci, Yazar, Sanatçı Ve Metinle Vuku Bulan Bir Diyalogdur.Felsefî Hermeneutiğe Açılan Bu Pencere De Hermeneutiğin Devasa Tarihine Küçük Bir Bellek İzi Daha Kazandırmak Amacındadır; Hermeneutiğin Kıvrımlı Patikalarında Yön Bulmayı Kolaylaştıran, Rehberlik Eden Bir İz, Konuya İlgi Duyan Tüm Öğrenciler Ve Araştırmacılar İçin Faydalı Olmasını Umduğum, Kısa, Anlaşılır Ve Yol Gösterici Bir Kılavuz.