Hiç Aşkı Fena

Ben Karla Martinsu An Kimim, Neyim Bilmiyorum. Dünüm, Bugünüm Koskoca Bir Hiç’Ten İbaret. Yarini Bilmiyorum, Lakin Bir Hiç Oldugu Muhakkak… İyi Bildigim Bir Bedenim Var, “Kimligi Dogru Mu?” Onu Da Bilmiyorum. Sorun Degil, Vakti Geldiginde Çekip Gitmeyecek Mi Zaten, Varsin Hiç Olsun O Da… Eskiden Olsa Bunalima Girer, İntihari Düsünürdüm. Yunus’U Taniyinca Ögrendim Ki, "Ten Fanidir, Can Ölmez!" Ölümsüzlüge Giden Can Olduktan Sonra Cismin Ne Önemi Var? Hiç Olsun O Da… Yunus Deryasina Dalmisim, Aski Taniyip İslanmisim Bir Kere; Benligi Unutursam Ne Çikar? "Dünya Benim Rizkimdir, Halki Benim Halkimdir" Diyen Sairler Kocasina Selam Olsun! O Bana Tanri’Nin; Bir Dinin Degil, Bütün İnsanligin, Her Seyin Ve Herkesin Tanrisi Oldugunu Anlatti Ve Ona Kosmama Vesile Oldu. Ask Tanridan Akseden İsikmis Meger Yolumu Aydinlatti, Yüregimi İsitti. Oduyla Yandim, Narinda Köz Oldum. Öfkem Askin Külünde Kül Oldu Ancak. Nefreti Sildim, Hosgörüyü Ögrendim. Maziyi Örtseler De, Kimligimi Silseler De Affettim. Bu Romani, Teyzem Zannettigim Anneme, Annem Bildigim Teyzeme, Babam Bildigim Adama Ve Bay Hiç’E Armagan Ediyorum Ve Tabii Kendimi Sevgisinde Buldugum Ask Elçisi Yunus’A…