Hikaye Anlatıyorum

Her Ne Kadar, “Bana Hikâye Anlatma!..”; “Bana Masal Okuma!..”; “Geç Bunlari, Bunlar Hikâye, Bana Gerçegi Anlat!...” Seklinde Hemen Her Gün Sokakta Ve İsyerimizde, Hatta Ailemizde Sikça Duydugumuz Sözlerle İtibar Erozyonu Yasasa Da, Esasinda Bizim Medeniyetimiz Bir “Kissa Medeniyeti”Dir; Bir Baska İfadeyle “Hikâye Medeniyeti”… İster Yazili İster Görsel Olsun, İnsanlar Hep Hikâye Pesinde Adeta. Facebook Ya Da Twitterda Bir Sey Paylasan, Duydugu Bir Hikâyeyi Sanki Herkese Anlatmak İstiyor Gibi. Kendi Kendine Bir Özçekim Yapan Biri De Sanki Kendi Hikâyesini Baskalarina Anlatmak İstiyor. Eskiden İse Basta Kahvehaneler Olmak Üzere Pek Çok Ugrak Mekâninda Özellikle Erkeklerin Birbirlerine Anlattiklari Seyler “Hikâye” Degil De Neydi? Mahalle Aralarinda, Pencereden Pencereye Yöneltilen Tonaji Yüksek Konusmalar Ve Sohbetler; Köylerde Eskiden Beri Özellikle Genç Kiz Ve Kadinlarin Yaptigi Çesmebasi Sohbetleri Vs… Bütün Bunlar Da Kadinlarin Birbirlerine Anlattiklari Hikâyeden Baska Bir Sey Mi?..“Kimse Beni Anlamiyor”; “Annem, Babam, Ailem Beni Anlamak İstemiyor”; “İnsanlar Beni Dinlemiyor/Anlamiyor” Gibi İletisim Sorunlari Da Temelde Bir Hikâye Sorunudur. “Kimse Beni Anlamiyor” Diyen Biri Esasinda Sunu Haykirmiyor Mu: “Kimse Benim Hikâyemi Dinlemek İstemiyor Ya Da Kimse Benim Hikâyemi Bilmiyor.” Ya Yaslanan İnsanlarimizin Yakinmalarina Ne Diyelim? “Torunum Beni İlkel Buluyor”, “Torunuma Göre Benim Anlattiklarim Hurafeymis…” Bu Sevimli Hikâye Anlaticilarimiz Sunu Mu Söylüyorlar: Bizim Hikâyelerimizi Torunlarimiz Dinlemiyor / Dinlemek İstemiyor… Esasinda İletisimsizlik Denen Sey, İnsanlarin Birbirlerinin Hikâyesini Dinlememesi Ya Da Merak Etmemesi Degil De Nedir?...