Hz. Veysel Karani

Veysel Karânî Kimdi, Üveysîlik Neydi, O Nasıl Bir Aşk Cevheriydi? İşte Bütün Cephesiyle Ve Bütün Kaynaklarıyla Bu Eserde Dile Getirildi... Onun Kıymet Biçilmez Güzelliği, Öyle Bir Güzellikti Ki; Bu Güzellikten Rahmânî Kokular Saçılıyordu. Onun Ağlayıp İnleyişi Sadece Hak İçindi. O Canını Cânânın Eşiğine Kadar Götürüp Vuslat Sürahisinden Bir Damla İnayet Suyu İçmeyi Diledi. Ne Var Ki, Can Padişahı O Gün Tahtında Değildi. O Gün Feleğin Atlası Siyahlara Bürünmüştü... Cânânın Eşiğinde Durdu Da Şöyle Dedi: - Yâ Rabbi, Bana Cisimle Can Gerekmez!.. Sevgilim Yoksa Cihan Da Gerekmez!.. O Dem Sanki Candan Da, Cihandan Da El Yumuştu. Dertli Dertli İnledi Ve Dedi Ki: - Ey Güneşini Arş’A Gölge Eyleyen Peygamber, Nazarının Bir Kerecik Bereketini Bana Yoldaş Eyle!..