İbn Teymiyyenin Usul Düşüncesinde Hadis

Takıyyüddîn İbn Teymiyye (Öl. 728/1328), Karizmatik İlmî Kişiliği, Kendine Özgü Fikirleri Ve Eleştirel Yönüyle İslâm Düşünce Tarihinde Derin İzler Meydana Getirmiş Çok Yönlü Bir İlim Adamıdır. İbn Teymiyye’Nin Mensup Olduğu Aile, Hanbelî Mezhebinin Güçlü Âlimlerini İçerisinde Barındırmakla Meşhurdur. İbn Teymiyye’Nin Dedesi Mecduddîn İbn Teymiyye (Öl. 652/1254), Pek Çok Alanda Eser Kaleme Alan Bir Âlimdir. Babası Şihâbuddîn İbn Teymiyye (Öl. 682/1283) İse Harran Bölgesinde Hanbeli Fıkhında Fetvaların Kendisinden Sorulduğu İlim Adamlarındandır. Elinizdeki Bu Kitapta, Hanbelî-Selefî Ekolüne Müntesip Takıyyüddîn İbn Teymiyye’Nin Kaleme Aldığı Usûl Eserlerinden Hareketle Onun Hadis Ve Haber Konularıyla İlgili Yaklaşımları Ortaya Konulmuştur. Bu Anlamda Temel Olarak Referans Alınan Eser, El-Müsevvede Fî Usûli’L-Fıkh İsimli Çalışmadır. İhtiva Ettiği Zengin Usûl Konuları Açısından Hanbelî Fıkıh Usûlü Geleneğinde Önemli Bir Yer Edinen Bu Kitabın Telifinde Takıyyüddîn İbn Teymiyye’Nin Yanı Sıra Dedesi Mecduddîn İbn Teymiyye’Nin Büyük Katkısı Olmuştur. Babası Şihâbuddîn İbn Teymiyye İse Esere Bazı İlavelerde Bulunmuştur. Bundan Dolayı Takıyyüddîn İbn Teymiyye’Nin Hadise Bakışı Ortaya Konulurken Sistematik Bir Bütünlük İçerisinde Dedesi İle Babasının Görüşlerine De Yer Verilmiştir. İbn Teymiyye’Nin Söylemlerinde Ve Hadis Kabul Şartlarında Ehl-İ Hadisin Karakteristik Bütün Özelliklerini Koruduğu Ve Akıl-Nakil İlişkisine Dair Ortaya Koyduğu Bakış Açısını Hadis Usûlünde De Uyguladığı Görülmüştür. İbn Teymiyye, Epistemolojik, Analitik Ve Felsefi Yönü Ağır Basan Haber Teorisini Önemli Ölçüde Tartışmış Ve Bunu Aklî Bilgiler İle Desteklenen Naklî Deliller Üzerine İnşa Etmiştir. Bundan Dolayı Onun Akıl-Nakil Birlikteliğini Ve Uyumunu Esas Alarak Nassları Anlamaya Gayret Ettiği Görülmüştür.