İdris Fassı

İbnü’L-Arabî’Nin Müstesnâ Talebelerinden İbn Sevdekîn’İn Kaleme Aldığı Bu Eser, Şeyh-İ Ekber’İn Meşhur Kitabı Fusûsu’L-Hikem’İn Bölümlerinden ‘İdrîs Fassı’Nın Adını Taşımaktadır. Eser’İn Ana Konusu, İbnü’L-Arabî’Nin "İdrîs Fassı"Nda Anlattığı ‘Yücelik’ (Yükseklik) Meselesinin Mürîdi İlgilendiren Yönüdür. İdrîs Peygamberin Feleklerin Kalbi Olan Güneş Feleğine, Dördüncü Semâya Yükselişi, Müridin Vücûd Âleminin Merkezi Olan Kalb Mertebesine Yükselişine İşâret Eder. Bu Aynı Zamanda İdrîs Peygamberden, Mürîdlere Mânevî Bir Mirastır. İbn Sevdekîn’E Göre Mürîd Bu Yükselişi Gerçekleştirebilmesi İçin, Zikir, Halvet, Mücâhede Ve Riyâzâta Yönelerek, Bir Tezkiye Yapmalıdır. Çünkü Âyete Göre "Nefsini Tezkiye Eden Kurtulmuş, Onu Kötülüklere Daldıran Da Ziyan Etmiştir." Tezkiye Mürîdin İç Âleminde Bir Tür Yükselişidir. Kişi Ancak Tezkiye Sâyesinde Önce Bir Arınma Gerçekleştirir, Ardından Mânevî Mertebelerde İlerler. İbn Sevdekîn, Tezkiye Yapan Müridin Her Bir Mertebede Ne Gibi Keşiflere Erişeceğini Anlatır. Ardından, Tezkiyenin Zikir Ve Halvet İle Gerçekleşeceğinden Bu Konuyu Şeyhi İbnü’L-Arabî’Nin Eserlerinden Seçme Metinlerle Îzâh Eder. Ona Göre Mücâhede, Zikir Ve Halvet İle Gerçekleştirilen Tezkiyenin Amacı İse Vehbî İlim Sahibi Olarak Mârifetullaha Ermektir.