İğde Kokusu

İki Yılı Geçmişti, Bir Gülümseme Yoktu Karşılayan, Yarına Ümit İle Uyanmaya Bir Ses, İyilikler Dileyen Bir Dost… Sadece İyilikler Dileyecek Bir Sesin, Bu Dileği Hayat Bulacak Olsun Diye, Hayat Son Bulmasın İstiyordu. Hüzünlü Bir Gülümseme Yüzünden Hiç Eksik Olmadan Mahzun Bir Bekleyişin İçinde, Sabırla, Yaşamayı Seçmişti. Habersizce Giden Ansızın Döner Miydi? Neden Olmasın? Gözlerini Kapatır, Derin Bir İç Çekiş İle Boynunu Büker, Gülümseme Dudağına Değer, Fısıldardı, Bir İhtiyaç, Bir Rica, Bir Dua; ‘‘Güzelce Gülümseyenim Olsun…’’