İnziva; Hakikat İnsanını, Ruhuyla Hesaplaşmaya Sevk Eder. Ruhun Hesaplaşması İçin, Tefekkür Ve Tezekkür Gerekir. Nihayetinde Nefsin Arınması İçin Ruhun Uyanışı Ve Dirilişi Gerçekleşmelidir. Her Diriliş İçin Bir Kurtuluş Vardır. Her Kurtuluş İçin Münzevi Bir Zamana İhtiyaç Duyulur. Dünya Mülkü Geçicidir, Ancak Ebedî Olana Onunla Hazırlanılır. Hal Böyle Olunca, İlimle Ve İrfanla Dünyayı İmar Etmek Gerekir. İlim, Fen Ve Teknik, İstiklal Şairimiz Mehmet Âkif’İn Dilinde Ne Güzel Terennüm Eder. Şairin Çığlığı, Doğu’Da Ve Batı’Da, Hâsılı Tüm Dünyada Duyulur. Tevhid Ümmetinin Çığlığıdır Bu. Dolayısıyla Bir Varoluş Mücadelesidir. ‘Uyan, Uyan, Uyan’ Diye Nida Eden Şair, ‘Âsım’Larına’ ‘İlim Var, İrfan Vardır’ Diye İkazlarına Devam Eder. Yoksa Taassup Gelir, Bilim Ve Teknik Çarkları Kilitlenir, Bilgi Kısırlığı Yaşanır, Üretemeyen Tüketici Yığınları Her Tarafı Kaplar. Tevhidi Geleceğe Taşıyan Hattın Dâhisi Hattat Hâmid Âmidî, Kendi İsmi Olmasa Da Bu İsmiyle Evrensel Bir Kimliğe Dönüşür. Yüzlerce ‘Hattat’In Kalemlerini Ve Kamışlarını Kırdığı, Mürekkeplerini Döktüğü, Kağıtlarını Yırttığı Harf İnkılabı Karşısında Hattat Hamid Aytaç, Kimlik Ve Şahsiyet Kartlarımızı Yazarak Medeniyet Yazımızı, Hüsn-Ü Hattımızı Yok Olmaktan Korumuş… İşte Bunun İçin Osmanlı’Nın, Ümmetin, İnzivanın İki Kahramanı, İki Münzevi Ve Sükût Ehli, İki Çile İnsanı, Hakikatleri Şaheserleriyle Haykırmaktadırlar. ‘Kendine Gel, Geçmişini Hatırla, Yaşat.’ ‘Yoksa Yok Olursun, Kaybolursun, Yitik Medeniyetlere Dönüşürsün’ Diye Şiirle Ve Kalemle Uyarmaktan Bıkmıyor, Usanmıyor, Hayatlarının Son Demlerine Kadar, ‘Vazifeleri’Ni Hakkıyla Yerine Getiriyorlar. Bu Kutlu İnsanlar, Kendilerini, Ailelerini Ve Çocukların, Hâsılı Nesillerini Feda Ediyorlar, Tevhid Yoluna… Geçmişi Ve Geleneği Yok Olmaktan Kurtaran Münzevi Şair İle ‘Vazifeli’ Hattat, Gerçekte Yeni Çağın Düzenini, Hakikat Arayıcılarına, Kısacası Ümmetine İzah Etmektedir.
Yazar
Bayram Ali Çetinkaya