İki Sufinin Mücadelesi

On Altıncı Asrın Son Çeyreğinde Sofyalı Balî’Nin Halifelerinden Rusûhî Mahlaslı Sûfî Şair, O Dönem İstanbul’Unda Büyük Tepkilerle Karşılanan Bir Gazel Yazar. Halvetî Şeyhin Bu Gazeli Dilden Dile Dolaşır. Rusûhî Gazeli Nedeniyle Etraftan Medhiye Beklerken Hiç Ummadığı Bir Şekilde Kendisi Gibi Sûfî Olan Sünbüliyye’Den Şeyh Yûsuf Sinanüddîn’İn Bir Reddiyesiyle Karşılaşır. Yûsuf Sinanüddîn,Din Ve Devlet İçin Büyük Bir Musibet Olarak Gördüğü Halvetî Şeyhi Kör Bir Şeytan Olarak Niteleyip Haddinin Bildirilmesini İster. Rusûhî, Mülhidlik İthamına Karşı Kendini Savunmak İçin Fetva Makamlarından Gazelinin Şer‘An Caiz Olduğuna Dair Fetva Aldığını İlan Eder. Hem Zevahiri Kurtarmak Hem De Birçok Kesim İçin Olduğu Gibi Sûfîler İçin De İhsan Ka’Besine Dönen İii. Murad’In Sarayından Dışlanmamak İçin Gazelini Tevil Eden Bir Mektup Yazıp Sağa Sola Gönderir. Halvetî Şeyhin Akıbetinin Ne Olduğu Belli Değildir. Ya Canını Kurtarmak İçin Firar Etmiş Ya Da Zındıklık Suçlamasıyla Sürgün Edilmiştir. İki Sûfînin Mücadelesi Merkezde Bir Gazelin Olduğu Bu Vak’Anın İzini İki Farklı Risaleden Hareketle Sürmeye Çalışıyor. Yûsuf Sinanüddîn’E Ait Olan İlk Risaleyle Rusûhî İçin Sonun Başlangıcı Denebilecek Yol Aralanıyor.Münîrî-Yi Belgradî’Ye Ait Olan İkinci Risaledeyse Gazel Fusûsü’L-Hikem Bağlamında Tartışılıyor.