İslam Devletler Hukukunda Ahde Vefa İlkesi

Uluslararası Alanda Barış Esasına Dayalı Bir İlişki Çeşidi Olarak Antlaşmalar, Çeşit, Kapsam Ve Muhteva Yönünden Günümüzde Geldiği Düzeyde Olmasa Da Eski Devirlerden İtibaren Yapılagelmiştir. Antlaşmaların Tatbik Sürecinde Uluslararası İlişkilerin İstikrarlı Bir Şekilde Devam Edebilmesi İçin Devletlerin Uyulmasını İstediği Temel İlke, Antlaşmaların Gereğinin Yerine Getirilmesi Anlamına Gelen Ahde Vefadır. İslam Devletler Hukukunun İlk Kaynağı Olan Kur’An’In Birçok Yerinde Bu İlkenin Önemi, Niteliği Ve Şartları Üzerinde Durulmuş; Ayrıca Ahde Vefanın Peygamberlerin Ve Müslümanların Vasfı Olduğu Belirtilmiştir. Hz. Peygamber De Bu İlkeyi Toplumsal Alanda Hayata Geçirmek Suretiyle Onun Kökleşmesini Sağlamıştır. Bu Dönem Işığında Gelişen Sonraki Dönem Uygulamalarında İse Ahde Vefa İlkesine Hassasiyet Gösterilerek Antlaşma Metinlerinde Yer Verilmiş Ve Titizlikle Tatbik Edilmiş, Karşı Taraf Antlaşmayı Bozmadığı Sürece Bu İlkeye Sadakat Adına Antlaşma Bozulmamıştır. İslam Devletler Hukukunda İnsanlar Arasında Ayırım Gözetmeden Adaletin Tatbiki Ve Ahde Vefa, İki Esas Olarak Benimsenerek Uluslararası İlişkiler Sağlam Temele Oturtulmuştur. Böylece Her Durumda Tavizsiz Uygulanan Bu Yaklaşım, Uluslararası İlişkilerde Ahde Vefanın Hukuki Nitelik Kazanmasında Etkili Olmuştur. Bu Vesileyle Günümüzde Uluslararası İlişkilerde Yapılan Antlaşmalarda Bu İlkenin Taraflarca Uygulanması, Toplumların Birbirlerine Karşı Güvenini Artırması Yanında Devletlerin De Saygınlığına Katkı Sağlayacaktır.