İslamın Atomik Evren Anlayışı ve Deizm Eleştirisi

Eser, Deizm Akımının İddia Ettiği, Evrenin Sabit Yasalarla İşleyişine, Tarihin Akışına Ve İnsanın Sosyolojik Durumuna Müdahalede Bulunmayan Aşkın, Pasif Ve Sessiz, Uzaktaki Tanrı Tasavvurunun Aklen Temelsiz Bir İddia Olduğunu İspatlamayı Amaçlamıştır. Modernizmde Deizmin Tanrısı, Evrene, Doğaya, İnsana, Hayata, Tarihe Karşı Sessiz Ve İlgisiz Bir İlahtır. Yaratma Sıfatının Dışında Görünen Bir Özelliği Olmayan, Varsa Da Kullanamayan Deizmin Tanrısı İdeal Olarak Telakki Edilir. Kelâmî Düşünce Okulları Olan Mu‘Tezile Ve Ehl-İ Sünnet’E Göre Atomik Bir Şekilde Tasavvur Edilen Âlem; Cisim, Cevher (Atom) Ve Arazlardan Müteşekkildir. Çalışmada; Allah’In Âdeti (Âdetullah) Gereği, Cevherlerin Birbiriyle Birleşmesi Sonucu Oluşan Cisimlerin İhtiyaç Duyduğu Arazları Yaratması İle Âleme Her An Müdahil Olduğu Öğretisine Vurguda Bulunulmuştur. Allah’In, Dış Âlemde Cevherlerin Arazlarının Fonksiyonunu Kısa Bir Müddet Askıya Alması Ve Ortadan Kaldırması Suretiyle Olağanüstü Bir Olay Olan Ve Peygamberlerin Doğru Sözlülüğünü İspat Eden Mucize Gerçekleşmektedir. Eserde Bu Şekilde Sünnetullah Yasasının Bir Gereği Olan Nübüvvet Müessesesi Aklen Kanıtlanmaya Çalışılmıştır.