İstanbulcunun Sandığı

İstanbulcunun Sandigi… Sehri Kusatan Bir Dolu Söz, Yazi, Aliskanlik, Esya, Hatira… Ve Bütün Bunlarin Hikâyesi... İstanbulcunun Sandigi Bir Sehrin Ruhunun Minyatür Hâli. İstanbulcu Olmak İçin İstanbul'Un Kadîm Sakini Olmak Sart Degil, Sehrin Havasini Bir Kez Solumak, Hatta Bir Filmden, Bir Romandan, Bir Siirden Ona Bakmak Dahi O Ruha Bulasmak İçin Kâfi. İskender Pala, İstanbulcunun Sandigi'Nda Gizli Duygulari Harmanliyor; Bazen İçleniyor, Bazen Neseleniyor; Kimi Zaman Sitemini Açiga Vurup Kimi Zaman Hülyalaniyor. …Eger Sehri Eglencesiz Bir Film Gibi Uzaktan İzliyorsa Bir Serçe, Solgun Günbatimlarinin Siluetine Aglamaktan Yorulursa Yolda Ve Dönemeden Yuvaya Düsüp Ölürse Yavrularina Hasret; O Zaman, İste O Zaman Sarsilir Duvarlari Sehrin Ve Tekrar Kurulmak Üzere Baslar Yikilmaya.…Zaman Ki Hem Dost, Hem Düsman; Hem Mazlum, Hem Zalim. İstanbul Ki Hem Vatan Hem Gurbet; Hem Bilge, Hem Âlim. Zaman, Aktikça Kuduran Nehir Bazen Ve Bazen İstanbul, Durdukça Köpüren Zehir... Nefrete Dost Ve Tuzak Sevdaya Zaman; Hayirda Ser Ve Serde Hayir Gizleyen İstanbul’Um Aman... İstanbulcunun Sandigi'Nda İskender Pala Zarif Kalemiyle Sehrin Kalbine Dokunuyor.