İsyanlar Kurucu İktidar ve Modern Devlet

Şimdiye Kadar Devrimler Devlet Aygıtını Daha Da Yetkinleştirmekle Yetindi. Devlet Biçiminin Değil Çokluğun Mutlak Demokrasisinin Kaynağı Olacak Bir Kurucu İktidar Nasıl Düşünülebilir? Devrimci Düşünce Ve Pratiğin Gerçek Mirası Ve Asıl Vaadi Bu Değil Midir? Negri İsyanlar’Da, Machiavelli’Nin Floransa’Sından İngiliz Devrimi’Ne, Amerikan Ve Fransız Devrimleri’Nden Rus Devrimi’Ne Modern İsyan Ve Devrim Süreçlerine Bu Sorularla Geri Dönüyor. Demokratik Ve Devrimci Kuvvetlerin Başlattığı Bu Kurucu Süreçlerin Düzene Geri Dönüşle Ve Devletin Yeniden Diriltilmesiyle Kapandığı Her Seferde, İktidarın İki Anlamı, Siyasala İki Farklı Yaklaşım Arasındaki Antagonizma Da Yeniden Belirmiştir. Değişim Kuvvetlerinin Ve Çokluğun Sınırsız Arzularının Önünü Açan Etkin Kurucu İktidar İle Bu Kuvvetleri Ve Arzuları Kaparak Sınırlandıran Kurulu İktidarın İlişkisi Daima Bir Krize İşaret Eder. Ama Negri Kurucu İktidarı Bu Krizi Sürekli Yeniden Üretecek Bir Diyalektiğin İçine Kapatmaz. Aksine Machiavelli’Deki Çatışmalı Güç Siyasetine, Spinoza’Da Olduğu Gibi Çokluğun Arzusuna Ve Marx’Taki Gibi Canlı Emeğin Yaratıcılığına Dayanan Bir Kurucu İktidarın Kopuş Gücünde Mutlak Bir Demokrasinin Olanaklarını Görür. Kurucu İktidarın Tek Güvencesi, Güç İle Çokluk Arasındaki İlişkinin Sürekliliği Ve Yaratıcı Devingenliğidir. Bu Süreklilik Ve Devingenlikte, Çokluğun Bir, Gücün İktidar Tarafından Kapılması Artık Mümkün Olmaz. Modern Siyasi Rasyonaliteyi Altüst Edecek Devrimci Bir Siyaset Felsefesinin Temeli Ancak Çokluğun Kurucu Gücünde Bulunabilir.(Tanıtım Bülteninden)