İyi Şeyler

“Zihni Yokusa Kosmadan, Lafi Dallandirip Budaklandirmadan İnsandan Konusmak...İnsani Severek, Asil Önemlisi Artik Çogumuzun Beceremedigi Bir Sekilde İnsana Kalpten Güvenip İnanarak İliskiler, Acilar, Sevinçler Üzerine Düsünmek Ve Düsündürtmek...Kim Bu Zor İsin Altindan Tüy Kadar Hafifmis Muamelesi Yaparak Kalkabilir? Benim Cevabim Belli: Markar Esayan.”—Hasmet Babaoglu‘Hâkimler!’ Diye Sesleniyordu Sokrates Kendisini Haksiz Yere Ölüme Mahkûm Eden Konsey Üyelerine; ‘Sizler De Ölümden Korkmayiniz. İyilere Ne Sagken, Ne De Öldüklerinde Bir Fenalik Gelir.’Lucretius İse, ‘İnsan Ölecek Olmasina Ragmen, Hayata Mutlu Olmak İçin Gelir’ Demisti. İnsan Kendisinin Hem Kovalayani, Hem De Kaçani. Bir Dedektif Gibi, İçimizdeki O Göz Bir Hayat Boyu Takip Eder Bizleri, Kayit Tutar, Bir Karakutu Gibi.Çünkü Mutlu Olmak İsteriz, İçimizdeki Bir Ses Sürekli ‘Huzur, Saygi, Sevgi’ Diye İnler...Ve ‘İyi Seyler’ Olmazsa, O İnilti Hep Cevapsiz Kalir. Ama Ya O Göz Dogru Bakmiyor, İyi Görmüyorsa?Böyle Yazilar Yazmak, Zifiri Karanlikta Gizli Onbinlerce, Yüzbinlerce Gözün Önünde Bir Kibrit Çakmak Gibi. Maskeleri Çikarmak, Duvarlari Yikmak Ve Gerçek Kendini Sunmak...Mecbur Olmasaydim Yazmazdim...