Kağnı

Hâlbuki Altmışlık Kadın, Kağnıdan Yayılan Ağır Koku İle Sersemlemiş, Sendeleye Sendeleye Yürüyor, Bazen Birdenbire Hızlanan Öküzlerin Yanında Gitmeye Çabalıyordu. Yavaş Yavaş Ayakları Sürüklenmeye, Ağlamaktan, İçine Akıta Akıta Ağlamaktan Daralan Göğsü Nefes Alamamaya Başladı. Kağnının Kenarına Tutunarak Biraz Daha Yürüdü. Ayakları Birbirine Dolaşıyordu. Öküzlere “Oooha” Diye Bağırmak İstedi, Sesi Boğazından Çıkmadı; Elleri Kağnıdan Kurtuldu, Yere Yuvarlandı, Tozların İçinde Tekrar Ayağa Kalkarak Koştu. Karşıdan Doğru Yeni Çıkan Serin Bir Rüzgâr Üçetekli Entarisini Ve Şalvarının Paçalarını Uçuruyor, Yırtık Yazma Başörtüsünü Siyah Bir Bayrak Gibi Dalgalandırıyordu. Kağnıya Yetişemeden Tekrar Düştü, Yüzü Yolun Beyaz Ve Kül Gibi İnce Tozlarına Gömüldü. Kağnı, Taşlara Çarptıkça, Üzerinde Bağlı Ölüyü İki Tarafa Fırlatarak Ve Yükselip Alçalan Uzun, Yanık Gıcırtılar Çıkararak Ve Ay Işığının Altında Ve Gecenin Sessizliği İçinde Arkasında Hafif Bir Toz Bulutu Bırakarak, Ağır Ağır Kendi Bildiğine İlerliyordu.