Kağnı

“Kağnının Kenarına Tutunarak Biraz Daha Yürüdü. Ayaklarıbirbirine Dolaşıyordu. Öküzlere “Oooha” Diye Bağırmak İstedi, Sesi Boğazından Çıkmadı; Elleri Kağnıdan Kurtuldu,Yere Yuvarlandı, Tozların İçinde Tekrar Ayağa Kalkarak Koştu. Karşıdan Doğru Yeni Çıkan Serin Bir Rüzgâr Üçeteklientarisini Ve Şalvarının Paçalarını Uçuruyor, Yırtık Yazma Başörtüsünü Siyah Bir Bayrak Gibi Dalgalandırıyordu.Kağnıya Yetişemeden Tekrar Düştü, Yüzü Yolun Beyaz Ve Kül Gibi İnce Tozlarına Gömüldü.Kağnı, Taşlara Çarptıkça, Üzerinde Bağlı Ölüyü İki Tarafafırlatarak Ve Yükselip Alçalan Uzun, Yanık Gıcırtılar Çıkararak Ve Ay Işığının Altında Ve Gecenin Sessizliği İçinde Arkasındahafif Bir Tozbulutu Bırakarak, Ağır Ağır Kendi Bildiğine İlerliyordu.”