Kalvinizmde On Emir

Günümüz Bati Hiristiyan Toplumu İçinde Yahudilerin Tevrat Hukuku İle Müslümanlarin İslam Seriati, Hiristiyanlik Dini Baglaminda Önemli Bir Tartismanin Gerekçesini Olusturmaktadir. Tartisma, Hiristiyan İnanci İle Dini Hukuk (Yasa) Arasindaki Teolojik Gerilimin Sonucunu Yansitir Mahiyettedir. Zira Pavlus Tarafindan Dini Hukuktan Arindirilan Hiristiyanligin, Tevrat Ve Kur’An’Daki Gibi Din Temelli Bir Hukuk Manzumesinden Yoksunlugu Konusu Gittikçe Daha Fazla Sorgulanmaktadir. Özellikle Son Asirlarda Bati’Da Egemen Olan Seküler Anlayisa Dayali Kanunlarin Göreceliligi Ve Degiskenliginin Hukukun Amaçladigi “Adaleti Saglama” İsini Zaafa Ugrattigi En Yaygin Hiristiyan Kanaatlerinden Birisidir. Bu Durumda Yapilmasi Gereken, Diger Dinler Gibi Kadim Köklere Ve Tabiatüstü Bir Kaynaga Dayanan Din Temelli Bir Hukuk Sistemine Sahip Olmaktir. Hiristiyan Çevreleri Bu Tür Bir Hukuk Sistemi Arayisi İçinde Kendine En Yakin Kaynak Olarak Eski Ahit’İ Görmekte Ve Tevrat Hukukunun Hiristiyanlar İçin De Uygulanabilirligini Savunmaktadir. Nitekim Artik İnsanlara Merhameti Ve Bagislamayi Telkin Eden Mazlum Bir Mesih Figüründen Ziyade Sina’Nin Doruklarindan Yargiyi Ve Adaleti Emreden Yahova Sembolü Birçok Hiristiyan’A Sanki Daha Kadir-İ Mutlak Görünmektedir. Bu Arayis Esasen Yeni De Degildir. Hiristiyanligin Öncü Reformcularindan John Calvin, Eski Ahit Kaynakli Güçlü Bir Dini Hukuk Sistemi İhdas Etmis Ve Bu Sistemi Xvi. Yüzyilda Adeta Teokratik Bir Devlete Çevirdigi Cenevre’De Çok Kati Bir Sekilde Uygulamistir. Calvin’İn Asirlar Önce Tesis Ettigi Ve İnsanlari İsledikleri Suç Ve Günahlarindan Dolayi Sürgün Edip İdam Cezasina Çarptiran Din Temelli Yargi Sistemi, Günümüzün Modern Protestan Anlayisi İçinde Adeta Yeniden Kesfedilmektedir. “Kalvinizm’De On Emir” Konusu Bu Kaynaga İsaret Eden Güçlü Bir Metaforu İfade Etmektedir.