Kant Estetiği

Kant’İn Doga Ve Özgürlük, Zorunluluk Ve Amaçlilik, Teorik Akil Ve Pratik Akil Seklinde Bölünmüs Felsefi Sistemini Birlik Ve Bütünlügüne Kavusturan Üçüncü Elestirisi, “Yargigücünün Elestirisi“ (1790) Dir. Bu Bütünleyici Halkanin Kendisine Dayandigi Sentez İlkesi “Güzeli Duyumsama Yetisi“Dir Ve Böyle Olmakla Da, “Yargigücünün Elestirisi“, Ayni Zamanda Estetigin İlk Sistematik Kurulusunu Kendisine Borçlu Oldugumuz Bir Eserdir. Estetik Fenomenlerin Spesifik Belirlenimini Öne Koyan Bu Çalismada, Bu Bakimdan, Daha Çok Kant’İn “İlgiden Bagimsiz Hoslanma“, “Amaçsiz Amaçlilik“ Ve “Deha“ Gibi Kendi Sistematik Baglamini Asan Kategorileri Üzerinde Durulmus Ve Böylelikle De “Her Estetik Teori İçin“ Bir “Temel“ Saglanmasina Çalisilmistir. Günümüzde, Modern Sanat Eserinin Kavranmasi Baglaminda Gündeme Gelen Kant’İn “Yüce Teorisi“ De Kitabin Bu Yeni Basiminda Daha Genis Biçimde Ele Alinmistir.(Arka Kapak)