Kendilerini İbadete Adayan Sufi Kadınlar

Abdurrahman Es-Sülemîye Ait Bu Risalede Râbiatul-Adeviyye, Meryem El-Basriyye, Âfiyetul-Muştâke, Hesnâ Bnt. Fîrûz, Acredetul-Ammeyye, Fatımatul-Berdaiyye, Fatımatud-Dımaşkiyye, Aminetul-Merciyye Gibi Sekseni Aşkın Sûfî Kadının Biyografilerini Okuyacaksınız. Eser Söz Konusu Özelliği İle Meşhur Tasavvuf Ricalinin Tarihini Tamamlamaktadır. Tasavvuf, Mücahede, Sabır, İlişki Kesme, Dünya Sebeplerini Küçümseme Üzerine Kaim Olduğundan, Kadınların Fıtratları Gereği Bu Hallere Güç Yetiremeyecekleri, Dolayısıyla Da Tasavvuf Ve Haller İlminin Sadece Erkeklere Ait Bir İlim Olduğu Düşünülür. İşte Bu Risale, Erkeklerin Tekeline Aldığı Ve Uzun Zaman Kendilerini Ayrı Tuttuğu Bu Alanda Yüksek Makamlara Sahip Sûfî Kadınları Bize Sunmaktadır. Kısa Ve Özlü Olmasına Rağmen Bu Risale Sayesinde, Sûfîlerin İyi Bir Değer Olan Sözleri Ve Tecellileri Sûfî Mirasına İzafe Edilmiştir. Bu Değerler, Bu Abide Kadınların Diliyle Gelmiştir. Bu Risale, Birlik, Hulûl Ve Ayartma Bulanıklığından Ve Muhaliflerin Sûfîleri Yerdiği Diğer Hususlarda, Arınmış Olan Saf Tasavvufun Parlak Yüzünü Ortaya Çıkarmaktadır. Sûfîlerin Beslendikleri Ve İfade Ettikleri Sadece Kitap Ve Sünnettir.